Woensdag 18 januari

Verkorte versie
Derde huis is betonmolen-klaar gemaakt. De fundatiegleuven in de eetzaal/keuken/wasserij zijn bijna klaar. Ingehuurde lassers zijn bezig om de dakspanten in elkaar te lassen. De eerste is klaar. Een tweede lasploeg gaat een vakwerkconstructie maken voor de eetzaal/keuken/wasserij. Drie of vier Thai zijn bezig met de omheining, Er is een splinternieuwe haakse slijper aangekomen en uitgepakt. Er is een vierde (nieuw) elektrisch lasapparaat klaargemaakt voor gebruik. Er zijn acht septic tanks afgeleverd. Ook een vrachtwagentje zand, een vrachtwagentje stenen, een vrachtwagentje zakken cement en een vrachtwagentje platte profieltjes (zijn gelijk gemenied).

Die-hards
Ook vandaag dankzij de taxi weer te laat. Omdat we om drie uur einde werktijd hebben in verband met het zwemuitstapje, zijn er al een paar man om kwart over zes begonnen. Het is vandaag bloed- en bloedheet en het derde huis MOET vandaag betonklaar. Morgen komen de betonmolens weer af en aan rijden. Henny en ik zijn samen met Jenny/Claire bezig geweest met het recht trekken van 6 mm dikke ijzeren staven. Door de ervaring van gisteren weten we nu hoe belangrijk het is dat ze goed recht zijn. We zijn dan ook begonnen om de productie van gisteren na te lopen. Graham en Cathy hebben de mat waar we gisteren mee bezig waren samen afgemaakt. Na de lunch werd gevraagd of ik wilde helpen de mat aan de zijkant af te werken door met dun ijzerdraad de haaks liggende draden aan elkaar te binden. Alex de ene zijkant, ik de andere. Dat is zitten op een omgekeerde tobbe en dan voorover gebukt met een dun ijzerdraadje twee 6 mm draden aan elkaar binden. Geen inspannend werk, maar met die koperen ploert in je nek zit je constant te druipen.
Wayne Hamilton is 66 geworden vandaag, dus er was verjaarstaart toe bij de lunch. Na de lunch werd er geroepen dat er een groepsfoto gemaakt moest worden (mogelijk is dat elke woensdag, maar zo goed Aussies spreken we nog niet). Ik heb mijn fototoestel ook bij de andere gelegd, dus de hele groep staat nu op www.adelbertinthailand.waarbenjij.nu .
Van links naar rechts, bovenste rij: Steph, Russel, Dallas, Jenny, Graham (pastor), Drew, Jenny H, Henny, Adelbert, HOMF Thai, Wayne, HOMF Thai en een halve Alex. Onderste rij HOMF Thai, jonge Josh, oude Josh, Tim, Ron, Cathy, Dtim, Claire, Murray, Mae Dtia (kokkin) en Malcolm in twee stukken.
Om klokslag 2 uur was het al einde werktijd. Huis 3 was betonklaar. Om drie uur zouden we naar het zwembad gaan, dus we hadden rustig de tijd om ons weer een beetje toonbaar te maken (de rest weekt er in het zwembad wel af). Het is een enorm zwembad, kleedhokjes heb ik niet kunnen vinden, wel talloze douches met omkleedruimte, lekker water, shampoo- en zeepautomaten, gebruik handdoek bij de prijs inbegrepen (THB 40 = € 1,-). Om het bad plastic stoelen en tafels. De bar was dicht maar we mochten drank etc. mee naar binnen nemen. Bier, cola (ook de verkeerde) in een tobbe met onderweg gekocht ijs en chips. Heel gezellige middag geweest. Ik heb in het water met Richard zitten kletsen (die staat dus niet op de foto). De bouwploeg is geïnitieerd door Malcolm, Ron en zijn vrouw en nog iemand. Die drie wonen in de city of nowhere oftewel in een Australisch agrarisch gehucht en daar was Rob Dunk eens wezen praten/preken. Het heeft toen nog een jaar of drie geduurd voordat zij zijn begonnen met een klein groepje. Dat is ergens in 2004 of zo geweest. Moet je eens zien hoeveel mensen er nu op de groepsfoto staan. Richard kwam sinds 2004 ook zo’n beetje jaarlijks met een groep helpen (net zoals wij) en wilde wel eens wat meer doen en is nu voor de derde keer met de bouwploeg mee. Die behalve arbeid ook altijd een flinke zak geld meebrengt. Richard had zich vorig jaar per werkdag aan vrienden en kennissen “verkocht”: A$ 11.000 (ca € 10.000,-). We hebben nog drie andere mensen in het water gezien, verder was het hele complex op 2 dames achter de kassa en een schoonmaakster leeg. Het ziet er vervallen uit, maar Thai plegen niet zo graag onderhoud.
Daarna hebben we de auto’s en de motorfiets (Cleo, die de groepsfoto heeft gemaakt) langs de weg geparkeerd en zijn langs de winkels en stalletjes gaan lopen op zoek naar eten. Dat was er in overvloed, allemaal take aways, maar geen stoeltjes. Uiteindelijk zijn we bij een stalletje met één tafeltje moeilijk gaan kijken en er kwam een tafeltje bij en wat krukjes en zo hebben we daar met zijn zessen (Jenny, Wayne, Steph, Claire en wij) Pat Thai gegeten met een glas water. Langs de weg terug naar de auto’s een ijsje toe. Russel en jonge Josh (vader en zoon) hebben ons weer thuis gebracht. Zij hadden niets van hun gading kunnen vinden en gingen nog de stad in om te eten.