Vrijdag 3 februari, naar Bangkok

Verkorte versie
De reis naar Bangkok is goed verlopen in een afgeladen bus met 32 personen, een chauffeur en een stewardess. Het hotel is eenvoudig. Tuk-tuk- en taxichauffeurs proberen nog steeds ons op te lichten. We hebben ons het schompes gelopen.

Die-hards
Annette reageerde op het bericht van gisteren met “rust, rust, rust, verplicht”. Wat denken jullie van het volgende relaas over vandaag.
Om kwart voor zes opgestaan, kwart over zes aan het ontbijt samen met Henny, Dallas en Jenni. Dat wil zeggen, dat was de afspraak, alleen zij hadden al gegeten. Om vijf voor zeven Claire uit haar bed gebeld voor de afscheidsceremonie, want om zeven uur begon de wandeling naar het busstation. Daar waren we om tien voor half acht. Toen had ik het al weer warm. Koffers ingeleverd en wachten tot we mochten instappen. Het is een grote bus met VEEL beenruimte. Kan de KLM nog van leren. We hadden echt ruime plaatsen. Stoelzitting kon omhoog en omlaag, rugleuning naar voren en naar achteren, massagetoestanden in de rugleuning. Kuitbeenondersteuning naar wens. Een hele mooie stewardess en keurig aangekleed. Gereserveerde plaatsen en met zo’n beenruimte passen er maar 32 mensen in zo’n enorme bus. Airco en een kleine maar nette toilet aan boord. Ontvangst met een gekoeld pakje vruchtensap, een knabbeltje voor de lekkere trek en een gekoelde fles water (600ml). Om half twaalf een koude lunch bestaande uit rijst en wat er bij (weet niet hoe het heet). Vlak voor het uitstappen een verfrissingsdoekje en een kartonnetje sojamelk. Geen stops onderweg alleen op verzoek (2 x). Om acht uur precies reden we weg en om tien over half twee waren we op het busstation in Bangkok. Daar stonden metertaxis klaar, drie rijen dik en drie mensen hielpen met instappen. Een uur later waren we in het hotel. Het Unico Express hotel. Een tweesterrenhotel en natuurlijk alle waar naar zijn geld. We kregen direct een upgrade naar andere kamers. Eerst maar eens kijken. De upgrade kamers waren kamers geheel in het pand gelegen. Dus geen ramen. Soort Harry Potter-onder-de-trap-kast. De economy kamers hadden wel ramen. Keurig enkelglas, niet te openen want er is ook airco en zeven verdiepingen lager raast vier banen dik het verkeer één kant uit. We hebben toch voor de bestelde economy kamers gekozen en zullen morgen laten weten of we hebben geslapen ondanks het verkeerslawaai. Airco toch maar aan laten vannacht??
Om vier uur waren we eruit hoe we konden internetten. Daar ben ik dan nu mee bezig, maar we zijn wel een aantal uren verder (de volgende dag, want om 00.00 uur viel de stroom uit en dus de verbinding). Om half vijf hebben we het hotel verlaten en zijn op weg gegaan naar de BMK mall. Daar waren we op de heenreis ook al geweest en het ligt halfweg het treinstation waar we zondag willen vertrekken voor een dagtrip naar de river Kwai. De bedoeling was om te zien of we wel of niet naar dat treinstation zullen wandelen ’s morgens in alle vroegte. Nou, dus niet. Naast het hotel is een buurtje met halal vlees en dames waarvan alleen de ogen zichtbaar zijn. Heel druk en gezellig buurtje. Hebben we een bordje Pad Thai gegeten (€ 1,-) met een colaatje en een biertje en omdat er van alles in dat straatje gebeurde, nog een colaatje en een biertje. Uiteindelijk toch op weg. Onderweg de mogelijkheid bekeken om dinsdag met de luchttrein naar het vliegveld te gaan. Je moet dan je (bijna lege koffer) een aantal trappen op sjouwen voordat je aan de roltrap komt. Zien we niet zitten, wordt taxiwerk. Toen we na uren lopen het MBK hadden bereikt (ondertussen was de avondmarkt op gang gekomen en al die vrouwen voor ons, kijken hier, lappie kopen daar, maar doorlopen, ho maar) , wisten we zeker dat het zondag taxiwerk wordt. Terug naar het hotel ook met de taxi. Eerst even eten en we kwamen het MBK binnen naast Swensen’s (ijs) dus dat moesten we ook nog doen voor we aan de terugreis begonnen. Maar de Sukhumvit Road (in het verlengde van de Rama I, de drukste weg van Bangkok) blijkt 7 stroken richting BMK en maar eentje terug. En daar gaan dan ook talloze bussen over die om de haverklap stoppen. We moesten in een tuktuk springen omdat hij daar niet mocht stoppen. Onder het rijden vertelde de leukerd dat het ritje ons THB 300 ging kosten. De taxirit naar het hotel (meer dan 15 km) kostte maar THB 120. Dus stoppen met die hap en wij er uit. Een eindje verder stond een metertaxi. Ja die kon ons wel brengen, maar toen we in wilden stappen was hij opeens geen metertaxi meer. Toedeloe dus. Wij zijn om half tien op onze wenkbrauwen het hotel in gelopen.
Annette zei: “rust, rust, rust, verplicht”. Morgen misschien.