Zondag 5 februari

Verkorte versie
Dagtocht met de trein naar de River Kwai en de watervallen van Kai Yok.

Die-hards
Gisteravond geprobeerd een taxi voor vanmorgen te krijgen. De bellboy regelt alleen een hoteltaxi (THB 500). Dus stonden we om half zes (dat is om 5 uur op!!) buiten en tot onze verbazing stonden we om kwart voor zes op Hua Lampong en slechts THB 71 (= € 1,80) lichter. Dus eerst maar koffie/thee en een koffiebroodje. We zitten in car 3 op plaats 15 en 16. Dat blijkt een bankje in langs richting dus we kunnen recht vooruit naar buiten kijken. Op dat bankje is nog plaats voor nr 17 maar die is niet verkocht dus we hebben lekker de hele dag de ruimte. Links naast ons is de deur (met vuilniszak) en rechts naast ons zit een familie van een mens of 20. Het lijkt op een Hesselingendag. Drie kinderen van onder de vijf, een stuk of zes, zeven tieners (pubers), tenminste een opa en oma en voor de rest wat er tussenin hoort. Recht tegenover ons zit op een tweepersoonsbankje ook in de langs richting een jong stel. We kunnen met geen van deze mensen praten. A, door het taalverschil en B. doordat we boven de dieselmotor zitten en die maakt een enorm kabaal. Bovendien staan alle ramen open (natuurlijke airco, ja ze denken hier mee met de wereldproblematiek) en het kedeng, kedeng van de wielen komt ook nog eens naar binnen. In onze car zitten nog twee farangs en de rest is allemaal Thai people. We hebben ons tijdens de uren durende reis geen moment verveeld. Of het stel tegenover ons was heel lief tegenover elkaar of waren bezig met al of niet lege waterflessen elkaars hersenpan in te slaan, of deelde elkaar gewoon (rake) klappen uit. Over het algemeen lachend. Was dus wel amusant. De kleine kinderen rechts naast ons vertederen altijd, waren niet lastig, jengelden niet en schreeuwden niet, kortom je zou ze zo willen hebben. De tieners amuseerden zich kostelijk. Deden spelletjes of zongen liedjes met elkaar een jongen zat een tijdje een boek te lezen, een meisje had zo’n MP3 speler soms om haar oren. Heel gezellig. De volwassenen zorgden er voor dat niemand overlast van het gezelschap kon krijgen en deden aan de verzorging. Het was heel leuk om dat gezelschap bezig te zien.
Zoals alle Thai, een feestje of uitje bestaat niet zonder eten. Ze begonnen dus ’s morgens om half zeven met satéstokjes en kleefrijst en bij iedere stop kwam er weer een lading eten/snoep de car in. Wij hebben ons daar aan aangepast en deelden wat met de overburen die ons dan weer wat van hun lekkers gaven. Dus gewoon een prachtige treinreis.
Waar zijn we dan allemaal geweest?
De eerste stop (07.40 – 08.20) was bij Nakhon Pathom waar je drie kwartier de tijd kreeg om Wat Phra Pathom, Thailands grootste pagode, te bezoeken. De immense 127 meter hoge chedi is op loopafstand van het treinstation gelegen. Wandel maar achter de meute aan en proef onderweg van een van de heerlijke plaatselijke specialiteiten die langs de route er heen worden aangeboden (o.a. lekkere gebakken banaantjes). Ter plekke wandel je de trappen omhoog naar de in 1860 op initiatief van koning Rama IV gebouwde wat. Snuif daar de geur van brandende kaarsjes en wierook op en sla de gelovigen gade.
Tweede stop (09.35 – 10.00) was bij de River Kwai brug. De reis gaat verder en iedereen heeft het zitplaatsje weer ingenomen. Het bekijken en beluisteren van de tot de laatste plaats, voornamelijk door Thaise dagjesmensen, bezette trein is een waar genoegen. Vijf kwartier later stopt de trein vlak voor de wereldbekende brug. Onze goedlachse conducteur bazuint rond dat we kunnen uitstappen en een kwartiertje de tijd krijgen om over de brug te wandelen. Volgens goed Thai gebruik worden er uiteraard heel wat foto’s gemaakt.
10.00 – 11.00 De reis gaat verder en we rijden direct over de brug en we genieten vervolgens van het meest spectaculaire deel van de trip. Heel langzaam rijden we over de brug en verder rijdend lijkt het alsof het spoor waarover we rijden tegen de steile rotswand is geplakt. Iedereen hangt uit het raam om alles goed te kunnen bekijken in de hoop dat de stellage waarop de rails tegen de bergwand zijn bevestigd het zal houden. Het uitzicht over de rivier Kwai met aan de oevers fraai gelegen resorts is prachtig.
Derde stop bij de Sayok Noi waterval (11.30 – 14.25). Het eindpunt van de trein en voor de reizigers het ultieme genot is het Sayok National Park met de gelijknamige Sayok waterval. Het is ook het eind van het gedeelte dat nog in gebruik is van de roemruchte Birma spoorlijn. Hier krijgt het gezelschap drie uur de tijd om te verpozen. Er staat een oude locomotief uit de Tweede Wereldoorlog en uiteraard een aantal kleine restaurantjes voor de altijd op eten beluste Thai. In het park zijn een paar wandelroutes uitgezet die onder meer naar een kleine grot leiden. Als je echter naar boven richting grot (Tham Khrasae) wandelt kun je daar in alle rust van een stukje fraai natuurschoon genieten.
Op de terugweg twee stops. De eerste in Kanchanaburi bij de erebegraafplaats waar we langs een aantal Nederlandse graven zijn gelopen en ons hebben proberen in te denken wat deze mensen voor een rot tijd hebben gehad. De tweede stop was omdat we moesten wachten op de trein waaraan we gekoppeld moesten worden en die ons weer terug naar het Hua Lampong station bracht.
We hebben een fantastische dag gehad mede dankzij onze medepassagiers. Bij het uitstappen op het Hua Lampong station (een half uur later dan de bedoeling was, om 19.55 uur) werden we door het stel en de familie vriendelijk gegroet. Dus hebben we ons vandaag weer netjes gedragen. We zijn alleen weer wel erg moe. Natuurlijk was het een lange dag, maar het meest vermoeiende was toch wel de constante herrie aan je hoofd.
Morgen doen we het weer rustig aan. Ook dan komen pas de foto’s, het zijn er meer dan tweehonderd waar ik uit moet kiezen en het is al over twaalven.