Achtste werkdag 5 februari

Verkorte versie
Dutch House verder geverfd, badkamervloer getegeld, jongenshuis van leidingen voorzien en (weer) beton gestort. Super lekker gegeten bij Tikibar (bij Kosacentrum) - dank je wel Carla voor de tip - en afgesloten met een lekker ijsje.

Die hards
Vandaag hebben Henny en ik de huiskamer van het Dutch House verder afgemaakt. Alhoewel, er wonen Thai die doorlopend met hun handen tegen de muur leunen en wat ik heb afgeveegd voor het verven waren allemaal zwarte handafdrukken. Alle gereedschappen en ramen en weet ik wat al niet meer van de ene kant naar de andere kant verhuisd en daarna weer terug. Alleen aan het plafond moet nog iets gebeuren. Iemand is op zolder van een balk gestapt of gegleden en op een gipsplaat van het plafond terecht gekomen. Natuurlijk geeft dat barsten in het plafond. Het beschadigde stuk is eruit gehaald, boven is een nieuw gipsplaatje erop gelegd en vanuit de huiskamer met een paar schroeven vastgezet. Het grote gat is deels met plamuur opgevuld. Henny en ik hebben dus ook even een kijkje op zolder kunnen nemen (hoofd door het mangat steken en boven op de ladder gaan staan). Het is daar erg warm en je moet er over de balken lopen. Niet geschikt om er kinderen te laten spelen. Daar is de zolder ook niet voor bedoeld. Heeft duidelijk een isolerende functie.

We hebben als Dutch Team drie ladders in gebruik. Heren als we zijn, hebben Henny en ik de meest wiebelige. Een doodenge volgens Annette. Aan een kant ontbreekt de tweede tree. Dus die kant gebruiken we niet. Onder Henny's gewicht is gisteren de derde tree (aan de goede kant!) niet afgebroken maar in het ongerede geraakt. Voor ons reden tot afvoer. MAAR ...... daar kunnen we nog wel een schroefje door zetten, reactie van Richard. En die trap stond al als gevaarlijk bekend. Vandaag moest ik ook omhoog. Tijdens het verfroller bedienen, schiet ik weleens uit. Klets, niet de goede kleur op het plafond. Dan direct roller neerleggen, nat lapje, schuurspons en ladder pakken anders krijg je het er niet meer af. Zo ook nu. Even naar de derde tree gekeken en toch de beslissing genomen erop te gaan staan. Is het wel stevig? Even wiebelen en daar zakte ons lieve Adelbertje door de derde, de tweede en de eerste tree. Ik stond weer op de grond. Henny en ik hebben hem buiten gegooid en de losse treden erachter aan. De dames hadden hun oudste ladder niet direct nodig, dus die hebben wij nu. Ridderlijk van ons he.

Corrie en Annette hebben afscheid genomen van de groene verf. Met leedwezen want het elkaar schoonmaken op plekken waar je zelf niet bij kan is toch een gezellige belevenis. Zeker als wij mannen erbij staan te kijken. Met grondverf hebben ze nu de houten overgang van muur naar dak geverfd. Dat moet nog een keer gebeuren. Overal gaan drie lagen verf op. Een maal grondverf of primer en tweemaal de definitieve kleur. Morgen gaan ze de buitenmuur voor de laatste keer in de muurverf zetten. Mogelijk gaan wij daarbij helpen. Binnen kunnen we waarschijnlijk niets meer doen.

De tegellegger in de badkamer heeft vandaag de douches en de toiletten getegeld en de afvoeren aangebracht. Nu nog de badkamervloer tot aan de huiskamer afmaken. De badkamer van de Mae moet nog helemaal worden gedaan. Zijn slijpwerkzaamheen voert hij het liefst uit bij Corrie en Annette. Afgezien van de herrie is dat slijpstof / tegelstof niet verfraaiend voor de pas opgebrachte verf. Ze hadden daarom zijn spulletjes in het gras gelegd zodat hij verder van het huis zijn slijpwerkzaamheden kon uitvoeren. Mooi niet, de man pakte zijn spulletjes van het gras en ging weer gezellig tussen de dames zitten. Die vloeren in de douches en toiletten zien er wel geweldig uit. Weliswaar zwarte tegels, maar keurig gelegd.

De tweede woonlaag van het jongenshuis is vandaag deels voorzien van pijpjes en draadjes. De stukadoors zijn aan de buitenkant bezig om er een mooi gebouw van te maken. De dakdekkers knippen de nokken ter plaaatse op maat en het miezert dus stukjes aluminium (5 bij 5 cm) als je langs het gebouw loopt.

Vandaag was ook weer concrete day. Het viel mee (of het went). Er waren drie wagens besteld. De laatste hebben we opnieuw moeten bestellen want die was niet opgeschreven bij de betonclub. De warande langs het tweede meisjeshuis aan de voorkant is gestort, de verbindingswarande aan de zijkant van het Dutch House en zeven putten voor de palen van de warande achter het tweede meisjeshuis. Aan de voorkant stonden de palen er al, dus dat was lastig storten. Beetje storten, goot wegdraaien, stukje rijden, goot indraaien, beetje storten, etc. Bovendien waren er geen randen waarlangs je af kon strijken. Her en der waren op de juiste hoogte betonijzertjes in de grond geslagen. Die moesten dan eerst worden gevonden in het beton en dan wist de afrijer de juiste hoogte en moest er dwars afgerijd worden. Best ingewikkeld. Die verbindingswarande bij het Dutch House was er langs rijden en het beton laten lopen (niet helemaal, maar dat was de grondgedachte). Die putten volgooien was helemaal simpel. Goot erboven en storten maar. Je moet alleen op het juiste tijdstip HO roepen, anders heb je er een kop op en dan wordt het handwerk om die kop er weer af te krijgen. Die molen staat namelijk niet onmiddellijk stil. Was weer leuk om naar te kijken en af en toe aan de mash te trekken. De zeven putten werden onmiddellijk vlak gestreken en het ijzeren plaatje met de uitsteeksels werd er direct in gelegd. De draad waarlangs de zeven plaatjes moesten komen, hadden de Thai al voor het storten in gereedheid gebracht. De beide warandes werden weer gladgestreken en gehelicopterd en braaf regelmatig door Henny tussen het schilderwerk door nat gehouden. "Ben even sproeien hoor."

Annette heeft nog een vreemd beest gefotografeerd (foto nr 174). Lijkt op een vliegend hert, maar de voelsprieten zijn giga groot. Met een stok hebben de dames het beest van het te verven oppervlak verdreven. Je weet maar nooit ...

Vandaag liep de temperatuur behoorlijk op (rond de 35-36 graden) en na de lunch zakten bij verschillende werkers de ogen dicht. Tijd voor een siesta.

Vanvond zijn we door de Aussies afgezet bij het Pullman hotel. Daar in de buurt was een leuk en lekker eethuisje. Tiki Tiki. Weten we van Carla (vrijwilligster uit Bergen die hier meestal een paar keer per jaar komt helpen, hebben we in 2008 ontmoet). Carla vliegt vandaag weer naar Nederland. Corrie besliste dat ze met ons mee ging en dat ze dan na het eten met de taxi weer naar de bouwplaats ging. Tiki Tiki hadden we gauw gevonden, tegenover de Vietnamees waar we een paar dagen geleden gegeten hebben. Henny had iets van Rode Curry besteld. Niet zo scherp. Annette iets in kokosmelksoep en Corrie en ik roergebakken kip met cashewnoten. We hebben heerlijk gegeten. Henny had de overgebleven rijst van Corrie nog nodig om te blussen! Maar na afloop ...... ik weet nu waar daar de Swensen's is en Corrie had ons nog een ijsje beloofd. Dus die belofte is nu ingelost. Was ook weer heerlijk. Weten jullie dat gebroken koekjes geen calorien bevatten? Ik eet alleen nog maar gebroken koekjes. Toen de taxi terug voor Corrie geregeld. Terug naar Tiki Tiki. De eignaar is een Vlaming dus dat was makkelijk praten.

Het Ban Meata busje wilde bij het dameshuis niet meer starten, dus Malcolm er bij en wij er uit. Gaf ons mooi de gelegenheid om het Dutch House bij avondlicht te zien. Prachtig verlicht.