De eerste dag

Een boel goede voornemens, maar de uitvoering heeft niet aan alle verwachtingen beantwoord.
- Ontbijten. Het door de receptie aangegeven tentje hebben we niet kunnen vinden.
- Treinkaartjes kopen. Toen we eindelijk bij het station waren ( in de zoektocht naar geld), wisten we de datum niet meer zeker en internet weigerde weer eens dienst.
- Geld halen. Flappentappen zat, maar elke keer dat je tapt vraagt de tapeigenaar een fee van 180 THB (€ 4,50). Een keer voor mijzelf, een keer voor Henny en een keer voor de stichting. Alleen bij de Aeon bank kun je “gratis” tappen. Maar die heeft niet zoveel vestigingen. Hebben we allemaal op papier met naam, straat en huisnummer. Nu nog vinden. Straatnaamborden kunnen we niet lezen, Thai spreken Thai en maar zelden is er eentje die wat Engels brabbelt en dan is het nog slecht te verstaan. Toen we dan ook eindelijk ons geld hadden waren we meer dan twee uur lopend onderweg geweest en hadden een twintig minuten op onze krent gezeten voor de Mall open ging. Koffie gedronken en terug naar het hotel. Die weg kende Henny en dat ging ook weer vlot. Onderweg kwamen we nog bij het oude centrum. Toch nog even kijken. Het terrein is afgesloten. Nog wat laatste fotootjes gemaakt. Later vertelde Rob dat het wordt gesloopt. Er voor in de plaats komt een klein hotel.

Bij het hotel onze spullen gepakt, een taxi laten bellen en op weg naar de nieuwe locatie in Ban Kota. De tekening van hoe er te komen voldeed weer prima. Om 12.10 uur waren we in Ban Kota en we konden gelijk aanschuiven. Russel, Tod en Nathan waren er al. Russel en Tod hebben we in 2012 ontmoet. Nathan was nieuw. Russel heeft ons rond geleid. Ziet er allemaal heel leuk uit. De eetzaal is een kopie van die in LomSak. De keuken vind ik een beetje kaal. Volgens mij is nog niet alles er. In de wasruimte staan een achttal machines en veel waslijn. Achter de wasruimte is een nieuwe schuur gebouwd. Die omvat een echte schuur (shed, de dames kunnen weer aan de slag vonden Henny en ik) en een waterzuiveringsinstallatie, geschonken door de Zwitsers, zodat ze geen of minder afhankelijk zijn van duur flessenwater.

Toen de andere huizen. Het Dutch House wordt bewoond door 10 tienermeiden onder de leiding van Mae Pet, verdeeld over de vijf slaapkamers. Ze hebben allemaal een flink groot bed, dat uiteraard vol ligt met knuffels, hebben zelf de kleur van hun deken/dekbed uit mogen zoeken. Van de ingebouwde kasten lopen de deuren echt op rolletjes zo soepel. Gisteren zijn de plankjes in de douchecellen opgehangen. De eerste douche waar we keken puilde het plankje dus binnen 24 uur al uit van de tubes en flessen. Een echt meisjeshuis dus.
Helaas constateerden we hier en daar zowel in als buiten de huizen scheuren in de muren en in het wegdek. Ook heeft een van de meisjes in het meisjeshuis (het middelste huis en daar wonen de kleine meisjes) een deur ingetrapt. De nieuwe hangt er al in. Wij mogen hem aflakken. Tsja, het wordt gebruikt en zal onderhoud blijven behoeven.

Het terrein is helemaal schoon gemaakt. Ook achter de huizen voor de kinderen (er staan een paar fruitbomen) en het terrein van fase twee. De vijver die de Australiërs wilden maken is door Rob beperkt in omvang en wordt vandaag voor het eerst gevuld. Drie spuitende olifanten zijn geschonken door Zwitsers. Er zijn ook nog vijf fonteinen in. Ziet er leuk uit en oogt ook mooi vanaf de weg. Er naast is op aanraden van een Zwitserse uit Italië een “muziektent” gebouwd die momenteel wordt geschilderd. Is te gebruiken om grote groepen toe te spreken. Je zou het ook paviljoen kunnen noemen: rondom is een bank. Vandaag zijn grasmatten rondom vijver en paviljoen gelegd en zijn diverse bomen geplant. Dat geeft een heel ander aanzicht. Dat aankleden is natuurlijk gedaan vanwege de opening zaterdag, maar heeft wel een definitief karakter. Wordt met Zwitsers geld gefinancierd. Er is naast de ingang een enorm naambord geplaatst. Er achter is het pomp huis voor de vijver. Mooi weggewerkt.

Aan de eetzaal zijn vlaggen geplaatst van de landen die het meest aan de totstandkoming van dit centrum hebben bijgedragen. Een Australische (de grootste natuurlijk), een Zwitserse, een Nederlandse en een Amerikaanse. Morgenavond worden de (meer dan vijfhonderd) ballonnen opgeblazen. Ben benieuwd of ze buiten de longen van de kinderen en de drie pompen die ik heb meegenomen nog iets aangedrevens hebben, anders liggen al die kinderen zaterdag op apegapen. De hulptroepen zijn deels vanmiddag gearriveerd. Een meisje of tien onder leiding van Mae Won uit de huizen met de grootste meisjes van LomSak. En ja hoor, Jam is er ook bij. Ze durfde natuurlijk weer niet alleen naar Henny en mij te komen, dus Mai (twee jaar jonger) moest mee. Nog aan haar gevraagd wat we volgend weekend gaan doen. Het enige woord dat er uit kwam was “shopping”. Ze slapen op de bovenste woonlaag van het jongenshuis. Morgen komt er nog een groep uit LomSak: het Darwin huis, het voormalige huis van Ploy, Nan komt ook mee. Zondagmiddag gaan ze weer terug.

Na de rondleiding zijn we aan de slag gegaan. Beschadigingen aan de buitenkant van het Dutch House bijwerken. Er is iemand door het plafond gezakt. Carla heeft het plafond bijgewerkt met lichtgrijs in plaats van wit. Moet dus over als de goede kleur is gevonden. De ingetrapte deur, vermoedelijk is er niet of net wel genoeg verf. Bezien we morgen. Aan het eind van de middag hebben we Rob en Pawinee de envelop gegeven met 20.000 THB (€ 500) voor het grind. Er ligt al een deel van het grind. Rob heeft ons weer thuis gebracht. Heeft zelfs aangeboden om ons morgen op te komen halen. Hebben we afgeslagen, we delen onze tijd liever zelf in. Samen gegeten voor wel 70 THB (€ 1,75). Daarna een ijsje bij Swensen’s (totaal 250 THB).