Alles klaar maken voor het grote feest

De temperatuur is lekker. De Thai lopen met jassen aan en dassen om. Zeker 's morgens. Vanmiddag werd het ineens een stuk warmer. Maar het is vandaag ook de tweede werkdag: de man met de hamer!! En die is ook geweest. Ben even opgebrand. Ik steek me morgen weer aan.

Eerst maar weer vanmorgen op ontbijtjacht gegaan. Gewoon richting Ban Kota gelopen (ca 6 km) en ja, de straten zijn omzoomd door eettentjes en karren waar je versbereid voedsel kan kopen. Maar dat is wel ´s avonds. Nu, 7.15 uur verlieten we het hotel, verlaten straten (qua voetgangers dan), geen etenskarren en geen eethuisjes met verrukkelijk geuren. We komen langs het busstation en, ja de bussen rijden hier ook ’s nachts, dus daar moet toch wel iets zijn. We hebben er een gevonden die voor acht uur geopend was en bereid was voer te serveren. De anderen gaan pas om acht uur open. Nog even geïnformeerd naar de bus naar Nakhon Rachasima (klemtoon op “ma”). Behulpzaam als de Thai zijn, moet je dan oppassen want als je even niet oplet zit je al in de bus. We hebben opgelet. Veel bussen en nog veel meer songthaews (overdekte pickups, achter instappen, alleen Thaise lettertekens, rijden een vaste route, afrekenen bij de chauffeur, rijden niet op tijd, maar er rijden er zeer veel, dus nooit lang wachten). Alleen wij kennen de routes niet en dan moeten we nog een stuk lopen. Dus onze voorkeur gaat uit naar een taxi. Op dat hele busstation geen enkele taxi. Terug gelopen naar het hotel en daar een taxi besteld.

Henny is de nieuwe kamerdeur gaan verven en had precies genoeg verf. Ik ben aan het plafond begonnen. Nou ja, Suwan opzoeken, want die had me de juiste kleur verf beloofd. Het probleem (nou ja, mijn probleem natuurlijk) is dat ze verschillende kleuren verf gebruiken die allemaal net naast elkaar liggen. Wit (plafond), heel licht grijs, heel licht groen, heel licht geel, crème, licht groen, roze en dan hebben ze ook nog zelfgemengde kleuren, in vaten die leeg geverfd zijn van uiteraard een andere kleur. In die grote plastic emmers zien ze er allemaal hetzelfde uit, behalve roze dan. Elke kleur heeft een nummer, maar er is niemand geweest die opgeschreven heeft waar elk nummer op zit en met hergebruikte verfemmers schiet dat ook niet op. Dus een beschadiging bijwerken is een moeilijk karwij. Suwan wist van de kleuren, dus die heeft me drie maal een test stuk laten verven en daarmee was de plek waar lichtgrijs op wit zat nog steeds niet wit. Dus dat project hebben we geschrapt. Je kan dan het best, doe ik altijd bij de ZLSM, het hele plafond overdoen. Daar was geen verf voor (wit moest dan worden gekocht) en geen tijd voor. Henny was ondertussen klaar met de deur en is Carla gaan helpen met het verven van het prieeltje/paviljoen/muziektent. Zag er aan het eind van de dag prachtig uit. De jongens hebben intussen de vijver afgemaakt. Planten op de juiste hoogte in het water gezet, vuil er uit geschept en vol laten lopen. Die combinatie ziet er schitterend uit. Ik heb de deur van het pomp huis nog lichtgroen geschilderd. In de eetzaal moest nog een loze ruimte bovenin aan het gezicht onttrokken worden. Daar zijn de Thai en Aussies mee bezig geweest. Tegen het eind van de middag was het dicht en geplamuurd. Toen heb ik het heeeel hoog op een trap geschilderd met juist aangemaakte zachtgroene verf die na het drogen gelijk was aan de bestaande kleur. Toen ik klaar was, zei de verfmengerd “als je het voor de tweede keer doet, zou ik de hele muur meenemen”. Ja dank je de koekoek, het zijn twee verschillende kleuren na het drogen. Wordt dus volgende week.

Er worden morgen 200 extra mensen verwacht. Daaronder ook de hulptroepen die gisteren en vandaag met drie minibussen uit LomSak zijn aangevoerd (40 stuks). Ook John en Sharon (met twee kinderen) zijn al aangekomen uit Phrae. De groeten aan alle bekenden. Bunsiri (Thaise werknemer) heeft samen met de jongens allerlei linten gespannen op het terrein van fase twee. Zie morgen wel wat daar de bedoeling van is. Verder is het een komen en gaan van pickuptrucks met groenten, tafels, stoelen, dekschalen, opscheplepels, koelboxen, etc. Pawinee heeft na de lunch de hulptroepen een uur lang toegesproken. Nu, vanavond zijn de hulptroepen bezig ballonnen op te blazen. Als ze ze allemaal doen die ik mee genomen heb, zijn het er minstens 500. Behalve de drie handpompen krijgen ze ondersteuning van een gemotoriseerde pomp.

Verder kwamen Dallas en Jenny (geboortig uit Nieuw Zeeland, wonend in Australië) ineens binnen vallen. Daar hadden we in 2012 veel plezier mee gehad. Ze waren nu twee jaar niet geweest. Hun sponsorkinderen hebben ze rondgeleid. Waren erg onder de indruk. We hebben ze mee uit eten genomen en zij hebben betaald (€ 4,-). Wij zijn volgende keer aan de beurt. Daarna terug naar het centrum om ons terug naar KK te laten brengen: vanuit Ban Kota rijden geen taxi’s meer naar KK en na half vier ook geen songthaews meer.

Onze heenreis was zoals vermeld zonder problemen verlopen. Geen last gehad van de demonstranten, Sterker nog, tot nu toe geen demonstrant gezien. Als het vreedzaam blijft worden toeristen gewoon netjes behandeld. Demonstraties zijn dan ook heel gezellige bijeenkomsten. Er wordt gezellig bijgekletst, verplicht op fluitjes geblazen en geschreeuwd, de demonstratie financieel gesteund, gegeten en gedronken. Zie www.Thailandblog.nl . Buza raadt dan ook alleen aan om de demonstratieplaatsen te vermijden. Gisteren tijdens de zoektocht wel de tour de France voorbij zien komen, maar dan zonder wielrenners. Tig geluidswagens achter elkaar voorafgegaan door een motoragent. Stevige geluidsoverlast. Maar dat is omdat er 2 februari verkiezingen zijn. Het is gewoon veilig.