Dan Kwian Pottery Village

Vandaag zijn we naar het Dan Kwian Pottery Village geweest. Uiteraard was de heenreis of "hoe komen we er" een dagelijks ritueel aan het worden. Eerst pakken we de drie dames van de receptie aan. Die roepen de hulp in van de bellboy en dan gaat het meestal een stuk vlotter. We moesten twee bussen hebben en dan waren we er met een omweg. Start bij busstation 1. Daar aan een lieftallige jongedame gevraagd welke songthaew we moesten hebben. Prima dame, liet ons gaan zitten en kwam ons waarschuwen toen ze de betreffende piloot had gevonden. De reis kan beginnen. De goede man reed rechtstreeks naar busstation 2 en dropte ons daar. Maar daar hadden we ook naar toe kunnen lopen, dat hebben we al eerder gedaan! Al vragend op busstation 2 hebben we toch de goede bus gevonden. We waren toen al drie kwartier onderweg. Bij Dan Kwian werden we verzocht de bus te verlaten. De conducteur haalt het geld op als we Korat uit zijn en wist dus waar hij ons moet waarschuwen er uit te gaan. Het is nagenoeg een aaneengestrekte bebouwing en waar begint dat dorp nou precies. We zijn het dorp ingewandeld en bij het eerste koffietentje pauze. Koffie en een of ander opgeklopt waterijs met lychee smaak.

Op zoek naar pottery. De straat verder uitgelopen, niks geen pottery. Toen links uit de flank vanwege een paar blauwe borden die we niet konden lezen maar Henny was er van overtuigd dat we dan pottery zouden vinden. En ja hoor. We vonden een oven met lunchpauze houdende mensen en even verder een oven met mensen die hun lunchpauze achter de rug hadden. We werden uitgenodigd binnen te komen. Men was bezig pottery te beschilderen. Eigenlijk gewoon voor het huis langs de weg, op de “waranda”. Bloempotten, kunstzinnig met de hand beschilderd (zoveel mogelijk met de spuitbus, we zijn per slot in de 21ste eeuw). Of we mee wilden lopen naar achteren. Daar was een man bezig echt flinke vazen te draaien. Een oudere man sneed dikke plakken klei van kleirollen die onder plastic lagen (uitdrogen voorkomen). Even verder was de oven. Mochten we ook even in kijken. Het aardewerk moet je er al kruipend in zien te krijgen. We hebben vorig jaar tijdens onze natuur/cultuur reis dergelijke ovens in half open model gezien. Of het aardewerk nu drie uur, of drie dagen in de oven moest, hebben we niet duidelijk kunnen krijgen. Henny werd ook uitgenodigd om een bonk klei door middel van smijten van vorm te doen veranderen. Lukte hem aardig. Weer terug bij de drie pottenschilders wilde Henny een mooie bloempot voor Ria kopen. Helaas, dat ging niet. De verf was nog niet droog. Kon morgen pas. Van het verven van de pot die Henny wilde kopen is een videootje.

Verder de straat uitlopend kwamen we bij het huis op de hoek “Hous Versteeg”. Een oud collega van Henny heet zo en die is met een Aziatische getrouwd en ook naar Azië verhuisd. “Het zal Aad toch niet zijn?” Kom je maar op een manier achter: aan het hek rammelen, bel konden we niet vinden. Helaas, het was niet Aad, wel een Nederlander getrouwd met een Thaise en helaas is de Nederlander drie jaar geleden overleden. “Maar kom toch binnen”. Watertje gekregen, fotoboek bekeken. Heel leuk en spontaan.

Weer naar de grote weg gewandeld. Onderweg nog een Pad Thai achter overgeslagen. Hmm. Was al weer ruim twee uur geweest. We komen aan de rand van het dorp, zien we bij de “bushalte” (een haltebordje hebben we nog nooit kunnen vinden) een als bus verklede vrachtwagen staan met nummer 1307. Dat nummer had een van de receptionistes op het papiertje geschreven. De bus begon op te trekken en Henny zette een drafje in en begon naar de bus te zwaaien. Ja hoor, die stopte weer en wij konden instappen. Zijn gelijk doorgelopen naar achteren en daar op de bank gaan zitten. Houten vloer, triplex dak, twee van de vijf ventilatoren waren er niet meer, ruim gescheurde bekleding. Als je een half minuutje mee wilt hobbelen, bekijk het videootje. Ik heb de camera stil gehouden!! We zijn ingestapt en gaan zitten, niet wetend hoe het betalen gaat. In de echte bus komt de conducteur geld ophalen, in de songthaew betaal je na het uitstappen aan de chauffeur. Even later stapte er een meisje uit zonder te betalen en toen nog iemand. Voor een stoplicht ben ik naar voren gelopen en ja hoor, bij binnenkomst betalen. Dus dat heb ik toen maar even gedaan.

Nog even over de markt gedwaald en terug naar het hotel. Er lag een hoop zand in het zwembad en in de kleedkamer van de fitness ruimte lag een kakkerlak op de grond de rugslag te beoefenen. Mijn belangstelling voor het zwemmen in dit badhotel is ineens afgenomen.

Vanavond bij een chinees restaurant gegeten. Heel groot, heel veel licht, met ons er bij zes gasten en minimaal vier serveersters. We hebben heerlijk gegeten en zijn daarna bij KFC in de BigC een ijsje wezen eten (soft ijs met maïs). Helaas, en dat spijt ons zeer, hebben wij op loopafstand nog geen Swensen’s kunnen ontdekken (snik, snik, we hadden Angela zo beloofd de hele kaart af te werken).

Ook nog een paar fotootjes van ons onderkomen hier in Korat. We wonen op de 7de verdieping. Voor ons huis loopt een acht- tot tienbaans weg en 100 m verder komt de 2 richting Bangkok er bij. Ook een zelfde weg. Af en toe moeten we oversteken. A. die idioten rijden allemaal de verkeerde kant op. B. ze rijden als gekken en C. met behulp van de stoplichten lukt het ons steeds weer onbeschadigd aan de overkant te komen. We hebben allebei een zaal van een kamer en een badkamer met bad en veul spiegels. Ontbijt is Europees en Aziatisch en het zwembad, tsja, eigenlijk besteed men er geen aandacht aan.

Morgen de laatste dag in Korat. We zien wel wat dat ons weer voor onverwachte ontmoetingen plaatst.