Vandaag hebben we de laatste veertig stukken ijzerwerk schoon gemaakt en in de menie gezet. We hadden hulp van Andrew die het verplichte deel van de middelbare school in april heeft afgerond en nu in dienst is als duvelstoejager bij Ban Meata Phetchabun. Hij wil graag leren lassen. Aardige jongen. De communicatie verloopt middels handen en voeten werk.

De Australiërs hebben vandaag de dakspanten geplaatst. Een heel zwaar karwei. Eerst moeten de dakspanten van de fabricageplek naar het huis worden gesjouwd. Het is geen grote afstand, maar je hebt er wel zowat tien man voor nodig. Daarna moet spant voor spant op de muren worden geduwd en getrokken. Tot slot moeten ze aan de muren en elkaar worden vast gelast. Nu dat is gebeurd kunnen de laatste vijf spanten op maat worden geconstrueerd. Die zijn nodig boven de overdekte speelplaats die aan het huis vast zit.

Ik heb er een paar video’s van geschoten maar het uploaden van video’s is soms een langdurige bezigheid. Soms gaat het ’s nachts redelijk snel, soms ook ’s morgens. Dus je moet morgen nog maar eens op deze pagina kijken.

Als laatste hebben we vandaag wat opruimwerkzaamheden verricht in het huis. De groeven in de muren voor de elektriciteits- en waterleidingen worden met de hand uitgehakt. Die en andere rommel hebben we uit een aantal kamers verwijderd. Rest is voor morgen. Twee ruggetjes toonden aan dat het na een aantal kamers genoeg was voor vandaag.

Vanavond heeft Annette naast Namfon (= waterval, 7 jr) aan tafel gezeten. Die is constant in de weer. Haalt voor Annette water, maar even later ook voor mij en waarschijnlijk ook voor anderen. Na het eten loopt ze overal borden op te halen en naar de keuken te brengen. Kan dus geen moment stil zitten. Net zoals gisteravond is ze door haar Mae huilend van vermoeidheid naar haar huis gebracht. Heel leuk kind.

Chris komt elke dag reuze trots van huis op zijn pas aangeschafte tractor. Vandaag is er ook een dakspant mee vervoerd.