22 mei, trouwdag Whun en Aun

Vanmorgen hebben we tijdens de kerk het huwelijk van Whun en Aun voltrokken. Althans dat heeft Rob gedaan. Whun is als klein meisje bij de House of Mercy Foundation gekomen en nu werkt ze er op de naaikamer. Waar Aun vandaan komt weet ik niet. De bruid zag er prachtig uit en de gom ook. Alleen vond ik de pijpen van zijn broek wat te lang. De bloemblaadjes strooiende engeltjes waren in een Mong kledij gestoken. Whun is niet van Mong oorsprong, maar de meiden pasten déze jurkjes. Het waren heel bekende gezichten voor mij en ik kon maar niet op hun namen komen. Jam zat naast me en daarvoor zat Nan (nen). Dàcht ik. Een van de engeltjes deed me verdacht veel aan Nan denken. Na de huwelijks voltrekking zaten de engeltjes ergens achter me op een bank naast elkaar en toen zag ik ineens dat het inderdaad Nan was en Duan. De jongedame voor Jam was dus Paer (pè). Die namen en die gezichten met steeds andere kledij, ik wen er maar niet aan.

Alle kinderen, maar ook de Mae’s en de mensen van de staf zagen er mooi uit in hun paasbeste kleren. Er was natuurlijk ook familie maar die vielen natuurlijk tussen het grote aantal Mercy mensen niet op. Na de huwelijksvoltrekking was er een fotosessie in de feestzaal. Iedereen die met het bruidspaar op de foto wilde kon dat ook doen.

Daarna was er de lunch. De feestzaal werd niet omgebouwd tot eetzaal. Iedereen liep met zijn bord langs de diverse pannen en ging ergen op de (kerk)bank zitten om te eten. Er was ook als extra vette coca cola, een ander merk cola en iets van cassis bij de maaltijd (anders altijd alleen water). Sommigen gingen op Thai wijze op de grond zitten met hun bord op de bank. Anderen zaten gewoon op de bank met het bord op schoot of naast zich. Heel gemoedelijk en knap onoverzichtelijk. Daarna heb ik het gooien van het bruidsboeket meegemaakt. Diverse dames en jonge meiden werden door al of niet vrienden op een zo gunstig mogelijk plek in de eetzaal neer gezet. En dat allemaal onder een vreselijke hoop gegil en gelach. Het duurde heel lang voordat Whun het boeket over haar schouder wierp en de naam van de gelukkige weet ik niet. Daarna was het het aansnijden van de bruidstaart. Dat heb ik nog gezien. Of er meer taart was dan de kleine taart die werd aangesneden weet ik niet. Ik moest me gaan omkleden voor het uitje met de drie dames.

Toen we vertrokken zagen we de eerste jongetjes behangen met feestversiering richting hun huis wandelen. Het feest was dus afgelopen. We reden ri LomSak en dan links af in mijn beperkte geografische optiek. Het was knap stijl en Kerry moest af en toe de automaat in de twee en zelfs in de een zetten om de top te halen. We zijn bij een biologische farm geweest. Moet Annette ook eens heen. Zelfgekweekte plantjes en bloemen. Kerry trakteerde er op koekjes en een van de dames op een ijsje. Lekker. Toen zijn we doorgereden naar Pino Latte voor koffie. Daar heb ik op koffie en wat er bij getrakteerd. Er genoten van het uitzicht. Werkelijk prachtig. Ik had er al eerder foto’s van gezien op Facebook, Kerry is er vaste klant. Daarna door naar een marktje om spulletjes te kopen voor Elise haar winkel. Helaas begon het daar te regenen en vanwege de lekkages waren de neringdoenden druk bezig met het afdekken van hun koopwaar met plastic. De laatste stop was bij de bank in LomSak. In de stromende regen zijn Kerry en ik naar de mall gelopen. Gelukkig hadden we een parkeerplekje voor de deur, maar het regende cats and dogs. Ik had mijn paspoort niet bij me en Kerry had me vergeten te zeggen dat ik dat bij me moest hebben. In Nederland kun je volgens mij zonder paspoort te tonen geld wisselen, hier niet. Nu had ik dat op het vliegveld ook al ervaren, maar volgens mij heersen er op een vliegveld andere regels. Dus heb ik aan dat paspoort niet gedacht. Oh, zij Kerry, doen we het wel op mijn rijbewijs, staat ook mijn paspoortnummer op. Twee jongedames achter het loket en nee een paspoort was verplicht. Wij zeuren en lief doen en dan uiteindelijk, dan komen we over een paar dagen wel terug. Nou, OK dan maar slechts voor één keer. Zat er op een van de briefjes van € 50 een kras met een pen. Ongeldig. Het moeten blanke biljetten zijn, volgens mij zo goed als direct uit de pers. Maar goed ik heb voorlopig weer Bahtjes.

Terug op het centrum was het al weer bijna etenstijd. Na het eten begon het hier ook te regen. Dus overal parapluutjes en schuilende kinderen en mensen. Weer een heel fijne dag.