28 mei, Moore Home en Koreaanse BBQ

Lekker geslapen, weliswaar veel er uit geweest om te plassen, maar dat komt er van als je veel drinkt. Niemand had natuurlijk tegen zieke Adelbertje verteld dat het vandaag ook om 06.30 ontbijt was omdat om 08.30 de officiële ingebruikname van het Moore home gaat plaats vinden. Dus ik was om zeven uur opgestaan en stond net in mijn blootje om te gaan douchen toen er zachtjes op de deur werd geklopt. Zo opendoen gaat niet, dus gauw een boven broek aangetrokken en de deur geopend: Jam met een bord heerlijk eten. Later van Mae Jing gehoord dat dat geheel eigen initiatief was van Jam, de schat.

OK verder toilet gemaakt en gaan kijken bij de voorbereidingen bij het Moore Home. Alle meiden netjes aangekleed, bezig met het ophangen van ballonnen, slepen met banken voor alle genodigden (volgens mij het hele kamp), aankleden van tafels met gebak, aankleden van de koffie- thee-tafel, etc. Leuk om te zien en ook af en toe zelf een handje te helpen. Voel me weer kiplekker. Natuurlijk waren er weer stoelen voor de volwassenen, maar daar ga ik nooit zitten. Dan moet je echt opletten, als je tussen de kinderen zit en je verveelt je dood, kun je nog eens geintjes maken. Ik ben dus naast een van de meisjes van het Moore Home gaan zitten en daar kwamen steeds meer Moore Home meiden bij. Bleek ik tussen het Moore Home koor te zitten. Dus op een gegeven moment staan de Moore Home meiden allemaal op en beginnen te kwelen bij gitaar begeleiding. Ik denk van Mae Whun (woen). Ik ben maar stilletjes blijven zitten. Lezing van Rob, waarin het Dutch Team ook een paar maal in voorkwam, lezing van Pawinee, lezing van Janice over de Moore familie, lezing van Carol over de Living Waters kerk, uiteindelijk doorknippen van het lintje door Janice en het gezamenlijk aansnijden van de taart door Janice en Carol samen. Ook hebben Janice en Carol een liedje gezongen, ondersteund door de kinderen. Ik weet weer waarom ik nooit meezing.

Aan Mae Whun toestemming gevraagd om Jam mij het huis te laten zien. Wat een prachtig gebouw. De meiden slapen op een na allemaal met tweeën op een kamer. Direct achter de kamer deur is een open kasten wand en dan voor iedere jongedame een heerlijk groot bed. Niks aan de muren (dus hoef ik geen plakband te krabben als ik hier kom verbouwen over veel jaren). In de kast ook veel persoonlijke spulletjes. Ik heb dus een foto gezien van Jam haar 5 jaar oudere broer en van haar grootmoeder bij wie ze van 1,5 jr tot 7 jr heeft gewoond. Zo zijn we alle kamers af geweest. Meestal ook een enthousiaste meid die op die kamer woont. Ja erg leuk en heeeeel mooi.

Toen kwam het afscheid van Janice en Carol. Heel veel kinderen en Mae’s en personeel voor het Guest House om afscheid van ze te nemen. Pawinee en Kerry hebben ze naar het vliegveld in Phitsanulok gebracht. Vandaar vliegen ze naar Bangkok en vanavond rond 12.00 uur vliegen ze in 9 uur naar Australië waar het bij aankomst 4 graden Celsius is. Brrrr.

Affijn, Janice en Carol weg, ik naar de wc. Niks bijzonders natuurlijk behalve als je dan een steentje uitplast!!!. Daarom was ik eergisteravond zo ongedurig, daarom voelde ik me zo beroerd, heeeeel gelukkig maar weinig pijn gehad, want dat kunnen helse pijnen zijn zoals ik al een paar maal heb ervaren. Wat ben ik blij dat ik er zo van af gekomen ben!!!

Vanmiddag weer een wasje gedraaid. Nu weet ik ook waar de lage tafels gebleven zijn waar in vroeger dagen altijd de allerkleinsten aan zaten. Het zijn de strijktafels geworden. Ze waren halve broeken aan het strijken voor de naaikamer. De bouw ligt vandaag stil, strijken gaat gewoon door. Overigens heeft Chris het eerste uitsteeksel van het gebouw gekregen. Toch twee dagen werk geweest. Aan deze kant nog 4. Op de foto van Chris hangend over een rode ijzeren balk moet je je voorstellen dat onder aan tegen diezelfde balk een plafond wordt bevestigd. Die grote stompen zien er dan niet uit. De binnenkant van die stompen zijn de dak dragers van het originele huis. Die houden nu de buitenmuren nog bij elkaar. Dus die stompen moeten voorzichtig worden gesloopt. Geen drilboor dus.

Vanavond met het Darwin House uit geweest. Ze hadden zelf bepaald dat ze een Koreaanse BBQ wilden, naar de nacht markt en naar de Big C. Tien jongedames met hun Mae Dar (da) en Jason die chauffeerde. Jason en ik voorin, Mae Dar, Ploy en Shirley op de achterbank, de rest in de bak. Airco aan en de twee meiden onder een deken. Gelukkig heeft deze auto een metalen dak boven de bak. Is wel warm, maar als het regent blijf je tenminste droog. De tent van de Koreaanse BBQ is flink verbouwd. Je kent het haast niet meer terug. Drie en vier jaar geleden stookten we op houtskool, nu zijn het elektrische apparaten. Het ziet er veel schoner uit. Er zijn een aantal waaier dames en -kinderen die het vliegend ongedierte van de etenswaren verjagen. Vlees wordt aangevuld uit plastic zakken, zo uit de koeling. Was goed. Ik ben natuurlijk weer enorm verwend. Links door Shirley, rechts door Ploy, tegenover me door Chom-poo (sjompoe) en van de zijkanten door Nun en Donny. Heel leuk, heel gezellig. Op een gegeven moment vonden de jongedames dat het lang genoeg geduurd had en maanden ze me om te gaan afrekenen.

Op naar de nacht markt. We zijn tegen half zes vanmiddag vertrokken. De bedoeling was vijf uur. Thais kwartiertje. De nacht markt op. Aan een warm nat handje van Donny. Als een jonge hond sleepte ze me voort. "Donny ik kan zo snel niet." Tegen dovemans oren. Hier stoppen, daar stoppen, hier kijken, daar iets kopen, daar iets willen kopen, maar te duur. Ze hebben allemaal extra zakgeld van me gehad dus ze konden zich uitleven. Uiteraard viel de groep van dertien uiteen. Uiteindelijk was iedereen weer bij de auto en zijn we naar de Big C (supermarkt en Mall) gereden. Nagenoeg lege parkeerplaats. Niet gek natuurlijk als je tegen sluitingstijd komt. De jongedames hebben weer flink wat snoep ingekocht. Van Mae Dar heb ik een ijsje gekregen en toen weer naar huis. Donny en Ploy met Mae Dar op de achterbank, de rest in de bak en die twee meiden lagen te slapen. Niet lang maar toch. Ze hebben een fijne avond gehad en dat was de bedoeling.