13 juni maandag, laatste dag Khon Kaen - Reisverslag uit Khon Kaen, Thailand van Adelbert Hesseling - WaarBenJij.nu 13 juni maandag, laatste dag Khon Kaen - Reisverslag uit Khon Kaen, Thailand van Adelbert Hesseling - WaarBenJij.nu

13 juni maandag, laatste dag Khon Kaen

Door: Adelbert

Blijf op de hoogte en volg Adelbert

13 Juni 2016 | Thailand, Khon Kaen

Tsja, een dag van afscheid nemen. Afscheid van NamWan die samen met Suan stoelen en een matras vandaag ging wegbrengen naar LomSak (ze zag er leuk uit). In de “nieuwe“ songtaew. Dagje op en neer. Afscheid van Om die samen met NamWan voor 5 kleintjes zorgt (helpt zorgen). Afscheid van Angela die zoveel voor ons heeft geregeld en ons zoveel over het reilen en zeilen in Ban Meata Ban Kota heeft verteld. Afscheid van de kleintjes. Vanmiddag hebben we nog even met ze gededdeld.

We zijn vanmorgen wat vroeger begonnen. Niet helemaal naar de zin van Suan want die reed met verkwistend veel gas op de plank. Had niet zo’n goed humeur. We hebben lekker rustig de zes bedjes voor de tweede keer in de aflak gezet. Daarna nog geprobeerd om rubbers onder de poten te zetten, maar die waren te klein en de rol ductape die Henny bij zich had bracht niet de oplossing. Moet Suan nu iets op verzinnen. Net na de lunch waren we klaar.

Na het afscheid nemen besloten we om met de songtaew terug naar het hotel te gaan. De ene Ban Meata songtaew was ergens tussen Khon Kaen en LomSak, de andere was met twee kinderen naar de tandarts in het ziekenhuis. Dus naar de weg gewandeld om daar een openbaar vervoer songtaew aan te houden. Met de taxi ’s morgens in het spitsuur doe je er een kwartier over. Wij hebben er vandaag met het OV meer dan twee uur over gedaan. Eerst een uur wachten op een songtaew. Dan stopt die erg lang bij de school om zich vol te laten laden met kinderen. Tot slot rijdt hij het busstation voorbij. Moesten we een pokkeneind lopen om bij het hotel te komen. Pfffff.

We hebben weer bij het Lighthouse gegeten. We hebben er eens een pittige (niet zo, maar toch) salade met kaantjes bij genomen. Was voor mij toch iets te pittig. Daarna op de valreep nog even aangelegd bij Swensen’s. We hebben er het licht uit gedaan: samen met het personeel hebben we het pand verlaten.

Morgen komt Suan ons ophalen en die zet ons op de juiste bus. Dag Khon Kaen, tot een volgende keer.

  • 13 Juni 2016 - 18:10

    Peter:

    Hallo Adelbert,
    Tsja, dan zit het er weer op. Ik heb met veel belangstelling je verslagen gelezen. Het enthousiasme spat er van af. Je hebt behoorlijk wat werk verzet. En dan nu is het tijd voor ontspanning en vakantie. Geniet ervan!

  • 13 Juni 2016 - 18:40

    Annette:

    Dat moet dan best wel behoorlijk pittig zijn geweest. Je kan toch best wel wat pepers verstouwen, dacht ik.

  • 13 Juni 2016 - 19:50

    Kolja En Ellen :

    Wauw Adelbert, doe maar wat minder pittig!
    Nu lekker relaxen, je hebt het echt verdiend.

  • 14 Juni 2016 - 09:42

    Peter En Afra:

    We hebben genoten van je verhalen en alles wat je hebt meegemaakt! Je hebt daar heel veel werk verzet en veel mensen blij gemaakt! Knap hoor dat je dat met veel liefde doet. Ze gaan je enorm missen en jij andersom ook! We wensen nog een goede terugreis en wat rust! Groetjes van Peter en Afra

  • 15 Juni 2016 - 10:19

    Fiet Nafzger:

    Goedemorgen Adelbert,
    Bedankt dat we mochten meelezen. Zal best moeilijk geweest zijn om afscheid te nemen. Ik wens je nog fijne dagen in dit mooie land.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Thailand, Khon Kaen

2016, Bill McMartin House, renovatie en verbouwing

Nadat in januari 2014 fase 1 van het nieuwbouw project in Khon Kaen officieel in gebruik is genomen, is de aandacht verlegd naar LomSak, Phetchabun. De vier oudste gebouwen dienen een renovatie te ondergaan en zo mogelijk van een uitbreiding worden voorzien zodat meer kinderen kunnen worden opgevangen. Het betreft
het Bill McMartin House, waar de oudste meisjes wonen,
het Kevin House, waar de oudste jongens wonen,
het Living Water House, waar de bijna oudste meisjes wonen en
het Guest House waar de vrijwilligers worden gehuisvest.
Gedurende 2014 is dit plan aangepast. Als eerste is in 2015 een nieuw huis gebouwd, het Moose House, dat voorlopig als wisselwoning wordt gebruikt terwijl de andere gebouwen worden gerenoveerd en verbouwd.

Wij, als Stichting Mercy International Zoetermeer hebben ons gericht op de renovatie en verbouwing van het Bill McMartin House. Dit huis is indertijd gebouwd met de gelden uit de erfenis van Bill McMartin, de vader van Jean Dunk. Over het bestaande huis wordt een verdieping gebouwd en er komt een nieuw dak op. In overleg met Rob Dunk en Pawinee Angnoi wordt deze verdieping bestemd voor meisjes die na de Highschool naar de universiteit gaan en als studentes een meer zelfstandig leven dienen te gaan leiden. Daarom heeft deze verdieping een eigen opgang. De verdieping omvat zes studentenkamers, een gemeenschappelijke ruimte en de noodzakelijke sanitaire voorzieningen, zoals een badkamer met douches en wastafels, een ruimte met vier toiletten en een gastentoilet.

In 2014 en 2015 zijn daartoe de nodige gelden bijeen gebracht en rond Kerst 2015 is met de bouw begonnen. De planning is dat rond Kerst 2016 de grote meisjes en de studentes vanuit het Moose House verhuizen naar het gerenoveerde Bill McMartin House en de studenten verdieping.

Recente Reisverslagen:

13 Juli 2016

13 juli

22 Juni 2016

22 juni terugreis

22 Juni 2016

21 juni, of laatste volle dag, fietstocht

21 Juni 2016

20 juni maandag Old City

20 Juni 2016

19 juni zondag, relaxed dagje
Adelbert

Welkom in mijn dagboek. Op deze manier kun je meegenieten van wat er met mij is gebeurd en in de komende tijd gaat gebeuren. We zouden met ons zessen in februari 2006 twee weken vrijwilligerswerk gaan doen in een kindertehuis in Thailand en vervolgens een week "afkicken" en een en ander zien van Thailand. Helaas is dat voor mij niet doorgegaan vanwege een niersteenaanval drie dagen voor vertrek. Van de reis in 2006 heb ik alleen het eindverslag laten staan. Uiteraard heb ik er wel een boek van laten maken. In februari 2008 ben ik met 8 mensen alsnog gegaan. In 2011 eveneens met 8 mensen en in 2012 alleen met Henny omdat we zo nodig het begin van de bouw van het nieuwe kindertehuis in Khon Kaen wilden meemaken. In 2013 zijn we met 4 mensen mee wezen bouwen in in 2014 gaan Henny en ik weer samen. In mijn schooltijd ben ik eens naar een voorlichtingsdag geweest voor vrijwilligers die dan naar de toen arme landen gingen. Maar ja, je moet nog (af)studeren, je ontmoet een leuk meisje en tegen de tijd dat dat over is, is je vrijwilligerszin ook gesmolten. Je moet in dienst; daar amuseer je je kostelijk en van daaruit gaat het gewone leven beginnen. Elke dag (met veel plezier) naar je werk, veel leuke (duik)vakanties gedurende dertig jaar. En dan nu eens dit. In het Streekblad (oktober of november 2005) stond een artikeltje waarin om vrijwilligers werd gevraagd voor een Thais kindertehuis. Waarom niet? Tijd zat. Bovendien heb ik Nieuwjaar 2006 iedereen leuke uitdagingen toegewenst en dat iedereen met veel plezier zou proberen die uitdagingen te volbrengen. Nou, dit is nou mijn uitdaging.

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 138
Totaal aantal bezoekers 245822

Voorgaande reizen:

07 Januari 2017 - 02 Februari 2017

2017 LomSak en Phrae

11 Mei 2016 - 23 Juni 2016

2016, Bill McMartin House, renovatie en verbouwing

13 Januari 2015 - 04 Februari 2015

2015 (ver)bouwen in LomSak

14 Januari 2014 - 06 Februari 2014

2014 Fase een completeren

23 Januari 2013 - 18 Februari 2013

2013 Nieuwe huisvesting voor hiv-besmette kinderen

12 Januari 2012 - 07 Februari 2012

Thailand 2012, Bouwvakker in Khon Kaen

Landen bezocht: