Zondag 15 januari

Verkorte versie
Goed geslapen, vanmorgen genoten van het uitzicht van het balkon op het meer. Het ontbijt viel erg tegen (continental). De kerkdienst bijgewoond. Was gelukkig niet zo lang. Daarna Henny rondgeleid samen met Cleo door de meisjeskamers die hij mede had helpen opknappen in 2008. Geluncht met de kinderen (rijst met een prutje), wezen shoppen, ingecheckt in het Bussarakam hotel, gegeten op een marktje en internet uitgeprobeerd.

Die-hards
Toen we gisteravond bij het hotel kwamen, was er voor het hotel een feestje; jongelui waren aan het dansen op keiharde muziek uit een laptop-met-groot-scherm-en-flinke-boxen. Op de kamer hoorde ik het niet en vanmorgen was alles keurig opgeruimd. Vannacht om half drie was er nog een lawaai-brommer, verder goed geslapen. Het gebouw staat haaks op het meer, dus je hebt vanuit elke kamer schuin zicht op het meer. Het ontbijt was niet meer dan casinobrood (al of niet geroosterd) met gebakken ei, een worstje en/of jam en/of een soort rijstsoep, terwijl wij juist in een hotel wilden om driemaal daags rijst (in ieder geval Thais) te eten. Omdat de afstand te groot is om dagelijks op en neer te gaan (10 km) dwars door een drukke universiteitsstad hebben we uitgecheckt en zijn in de loop van de dag naar het Bussarakam hotel verkast.
Tegen tienen kwamen Cleo en Claire ons ophalen voor de kerkdienst die om 10 uur zou beginnen. Cleo was verdwaald. Dus waren we er pas om kwart over tien. Ron Tiller hield de preek en ditmaal had hij een leuk, eenvoudig verhaaltje waarin de kinderen mee moesten doen door een aantal Engelse woorden tig maal te herhalen. Stukken beter dan zijn preek in 2008. Om kwart voor elf was het klaar. Daarna gingen de kinderen op de Australiërs hangen, werd er gespeeld, oefenende Henny en ik nog wat namen, maakten we kennis met Jenny Hamilton onze contactvrouw uit Australië. Uiteraard wilde ze weten hoe het met Annette ging (trip 2004). Dtom kwam eventjes aan mij hangen en pikte mijn knalrode zonnebril. Ook deze keer de zonnebril vergeten en in Bangkok een nieuwe gekocht. Dtom is geestelijk niet erg fris, praat niet tot nauwelijks; probeert aandacht te trekken door vervelend te doen. Vorig jaar uitte zich dat doordat hij het speelgoed van andere kinderen sloopte. Nu was hij alleen maar bezig om met een holle plastic staaf alle farang te slaan. Het gaat dus goed vooruit, want ook onze rugtassen liet hij ongemoeid in tegenstelling tot vorig jaar. Wordt door de staf goed in de gaten gehouden.
Daarna bracht Cleo ons terug naar het hotel, samen met Claire die het na één nacht slapen op het “kamp” het daar wel qua privacy heeft gezien. Een van de bestaande huizen is kantoor en het voormalige kantoor op de huidige site is nu computerkamer (3 computers). Het andere bestaande huis is het vrouwenhuis en daar slapen ook de stellen. Naast het terrein is een derde huis afgehuurd dat het mannenhuis is en dienst doet als koffieruimte/lunchzaal en theekransje. Naast dat huis staat een tentenkampje van 3 tweepersoonskoepeltjes waar de 3 Thaise HOMF medewerkers verblijven. Totaal voor alle mannen twee douches dus dat schiet ’s avonds niet erg op voor het eten gaan. Proberen we morgen uit. We hebben ook de kamer gezien waar wij zouden zijn gehuisvest als we op het land hadden willen verblijven: drie bedden achter een gordijn. Dus we zijn wel blij met onze hotelaccommodatie.
Ingecheckt, koffer deels uitgepakt en om halftwee gingen we met bijna het hele stel shoppen. We hoefden pas om twee uur na het uitstappen weer bij de auto te zijn (arme ik). Henny en ik zijn dus eerst maar de Mac ingedoken voor een stevig glas coca-cola-zonder-ijs. Daarna zijn we een telefoontje wezen kopen om in Thailand bereikbaar te zijn. Op mijn telefoon zit een simkaartjes slot. Ik had mijn Thaise in Bangkok gekochte simkaartje meegenomen en na het goedkoopste toestel uitgezocht te hebben, hebben de dames achter de toonbank het mobieltje helemaal adelbert-vriendelijk in elkaar gezet THB 800,- (€ 20). Het ligt nu aan de lader. Toen zijn we maar rond gaan lopen. Zagen een tempel, de ingang gezocht, heel goed uitgekeken bij het oversteken. Allemaal opschriften in het Thais. Ja, toch een Engels woord: university. Khon Kaen is een universiteitsstad, maar dit zag er toch wel erg verlaten uit. Op weg naar de uitgang kwam er ergens een monnik naar buiten. Die heb ik aangesproken of waar wij wel waren beland. Het complex bleek een klooster(school) te zijn bestaande uit 100 novicen en 40 monniken. Hij heette Dan, sprak ruim gebrekkig Engels en met wat handen en voetenwerk erbij zijn we er toch uitgekomen. De universiteit telt zo’n 1300 studenten. Behalve Boeddhisme leidde de universiteit toch ook wel op voor meer gangbare vakken zoals psychologie, maar niet echt technisch. Na de rondleiding wenste hij ons veel plezier, veel gezondheid en heel veel geld toe. We wachten af. Op weg naar de bus is Henny bijna door een brommer omver gereden. Op een kruising keken (en kijken) we hardop goed uit en steken dan over. Kwam de brommert van rechtsvoor en sloeg linksaf. Gelukkig niks gebeurd, wel geschrokken. In een foodcourt hebben we nog een coca cola gedronken en zijn naar de bus gegaan.
Daar aangekomen, bleken de plannen veranderd. Wij zijn met een tuk-tuk terug gegaan naar het hotel. Tim en Steph (het Ierse stel) zijn van ons hotel met een taxi en een landkaart op weg gegaan naar het land. Ben benieuwd hoe wij daar dan morgenochtend naar toe gaan. We hebben Sarah nog even gezien die morgen terug gaat naar Nieuw Zeeland en waar we de kaart van hebben gekopieerd. Met het nieuw aangeschafte speeltje gespeeld.
Om kwart voor zes (nou ja, ongeveer) zijn we (Henny, Claire en ik) terug gewandeld naar de huidige locatie. Daar zouden we om zes uur vertrekken richting een markt om daar te eten. Alleen Russel en zijn zoon Josh waren er nog. Met de grote bus een pokkeneind rijden naar die markt. Daar hebben we wat satéstokjes gekocht en al lopend over de markt opgegeten. Ook daar hadden we weer twee uur de tijd. Josh en zijn vader zijn we uit het oog verloren en toen hebben we met zijn drietjes maar een restaurantje opgezocht en daar voor THB 130 (€ 3,25) met zijn drieën gegeten. Bord rijst voor je neus en 4 prutjes er tussen, glas water naast je bord. Heerlijk!
Het is nu kwart over negen en ik ga proberen of ik wat foto’s op de site kan zetten. We moeten hier THB 150 betalen om anderhalf uur te mogen internetten. Henny was het daar niet mee eens omdat we hier bijna drie weken zitten. We hebben nu een toegangscode gekregen waarmee we in de lobby vrij kunnen internetten. Dat ga ik dus zo meteen maar eens proberen.