Zondag 29 januari, chocolade fondue

Verkorte versie
Kerkdienst bijgewoond. Daarna geluncht. Dan de chocolade fondue met het Darwin House. Was erg leuk. Met de bouwers mee teruggereden naar Khon Kaen. Samen met Henny uit eten geweest. Half elf pas in het hotel.

Die-hards
Ontbeten met het huis van Ploy, weer namen zitten oefenen. Henny is bij Om aan tafel gaan zitten. Na het eten geprobeerd de site bij te werken. Ik kan niet inloggen. Als we over het terrein lopen worden we constant aangeroepen en komen kinderen even een knuffel geven. Druk werk met al die warme lijfjes.
De kerkdienst duurde maar anderhalf uur. Ik heb niet erg opgelet. Jenni Hamilton kwam in de kerk even zeggen dat het fruit en de slagroom in de koelkast van het guesthouse lagen. Gelukkig, komt alles toch nog goed.
Na de kerkdienst Jenni ons laatste Mae cadeau gegeven. Ploy laten zien met Google Earth waar ik woon. Toen kwam Kerry: “Adelbert heb jij een lijstje met namen en cadeautjes?” Dat zit standaard in mijn borstzak (voor als ik weer een naam niet weet), dus dat was gauw aan haar gegeven. “De kinderen van Living Waters House hadden gevraagd of ze met elkaar mochten ruilen van cadeautje. Gaan (G = zachte k) heeft kleurpotloden gevraagd en een horloge gekregen en Nam Wan heeft kleurpotloden in plaats van een horloge. En eigenlijk wil Gaan het horloge niet meer afgeven.” Het lijstje wat ik had, kwam overeen met wat was uitgedeeld, alleen Kerry’s kladje was verkeerd overgetypt. Maar we hadden een horloge in de plus, dus Nam Wan heeft toch haar horloge en wie de kleurpotloden heeft weet ik niet. Ook weer opgelost.
Na de lunch vertrokken de gasten uit Phrae. Een bekend gezicht: Jessica die er vorig jaar ook als vrijwiligster was en die had Chom Poo (net 4 gewordern) bij zich en Esther (5?) en nog een paar op de heenweg kotsende kinderen. Dus allemaal de groeten van Esther.
Tegen half twee, tijd voor de chocolade fondue. Henny heeft naast het snoepen alle foto´s genomen. Kerry had een elektrische kookplaat en een steelpannetje meegebracht naar het Darwin House. Ik kwam er aan met een grote tas met twee fonduestellen, vier rollen kaakjes (twee verschillende soorten), vier trommels koekjes (twee verschillende), twee maal een kwart liter slagroom, een kilo smelt chocolade, acht appels, twee bakjes aardbeien (lekkere deze keer, Annette) en zes bananen. Bovendien nog satéstokjes en waxinelichtjes. Ik ben begonnen met te vertellen dat ik de fonduestellen niet meer mee naar huis zou nemen. Instemmend gemompel van de kinderen. Alles in zo’n huis is grondwerk. Langs de kant staan een paar stoelen voor de Mae en de visite, verder leven de kinderen op de grond. De stopcontacten zitten daarentegen hoog. Dus het snoer is te kort. (Kleur)tafeltje met gammele poten er onder, wat meer naar het stopcontact schuiven, het kookplaatje kwam net niet los van het tafeltje. Room in de steelpan, chocolade erbij voor het ene fonduestel en een kind aan het roeren gezet. Een ander mijn zakmes gegeven en de bananen. Weer een ander borden uit de keuken laten halen, andere kinderen de koekjes en kaakjes uit laten pakken en op borden laten leggen, twee kinderen aan het aardbeien schoonmaken gezet. In het guesthouse zijn de appels in partjes gesneden. Totaal 13 kinderen en allemaal bezig met de fondue voorbereiding. Hoezo een rustig weekend? Toen de chocolade op temperatuur was een stukje banaan gepakt, in de chocolade gedoopt en aan een kind (Mote) gevoerd. Een verheerlijkt gezichtje. De middag kon niet meer stuk. Na een uurtje waren er nog maar twee blikken koekjes over (niet opengemaakt) en smeltchocolade voor nog een keertje want die had ik extra meegebracht. De rest was finaal op. Om twaalf uur hadden ook de kinderen gewoon geluncht. Ondertussen waren diverse bouwers langs geweest om te kijken (en te proeven), de bevoorradingsjongens kwamen net die middag limonade en andere spullen brengen en proefden ook even. Jean Dunk kwam nog even langs en moest proeven van de kinderen. Ron van de Board kwam weer een ladinge appels brengen (en proeven). Voldoende belangstelling dus voor dit evenement. De kinderen begonnen na het feest gewoon op eigen initiatief op te ruimen en schoon te maken (de chocolade zat in de voegen tussen de tegels). De fonduestelletjes gingen weer netjes in de dozen, borden werden schoon gemaakt, alles weer tiptop zonder een woord van de vervangende Mae. Mae Ann had een dagje vrij. Jammer want ze was ook jarig vandaag.
Rond half drie waren we klaar met de fondue. Nog even verder in het huis kijken. In de gang op de kast en tegen de muur promotie foto’s van alle kinderen (kleuterschool naar basisschool). Twee kamers met twee stapelbedden en een derde kamer met twee stapelbedden en een los bed ertussen in. Daar sliep Shirley en die liet vol trots haar barbiepop zien. Nog even naar het Living Waters House om afscheid van de kinderen daar te nemen. Van Jam en Om kregen we allebei een borduurwerkje en een briefje. Nam kwam met een tekening van een Swensen’s ijsje met “Thank you Living Waters House” en natuurlijk van iedereen inclusief Mae Tip een knuffel. In het guesthouse de spullen gepakt (die hadden we al klaar gezet) en buiten het guesthouse droegen de kinderen onze spullen naar de twee busjes. Nog een laatste knuffel van Jam en Ploy en Henny een natte knuffel van een huilende Om en daar gingen we om drie uur weer terug naar Khon Kaen. Kerry had haar arm troostend om Om heen geslagen. Om heeft vorig weekend aan Kerry gevraagd hoe Henny er uit zag. Het koeien boek is tevoorschijn gehaald en de foto van de vijftigjarige trouwdag van Henny en Ria is haar toen getoond. Tweeëntwintig kinderen twee heerlijke dagdelen bezorgd. Het was grandioos. Tot volgend jaar.
Onderweg hebben we Graham op het vliegveld bij Khon Kaen afgezet. Hij is alweer thuis. We zullen zijn persoonlijkheid, kracht en inzicht (en gewicht) missen. Na aankomst zijn Henny en ik uit eten gegaan. Dat mag ook wel na zo’n fantastisch weekend. Henny had vorig weekend samen met Claire (die vanuit Lom Sak naar Phrae is vertrokken) ergens heerlijk vis gegeten. Na wat verkeerd gelopen te hebben, toch het restaurantje gevonden. Henny bestelde een vis en even later kwam het serveerstertje zeggen dat de vis op was. Hè en daar had Henny zich toch zo op verheugd. Juffie even weg en weer terug, als Henny het goed vond, ging ze een visje kopen. Ik zag haar geld uit de kassa halen en daar ging ze. Ik had zoetzure kip besteld en een Thaise omelet. Ik had trek in een ei en in het hotel liggen alleen maar van die gele ogen naar me te kijken en zin in een quarantaine verblijf in het ziekenhuis heb ik niet dus nu maar geprobeerd. Eerst werd mijn eten geserveerd en gelukkig even later ook Henny zijn vis. Konden we samen eten. Om de omelet heb ik nog moeten vragen, want die hadden ze vergeten. Toetje? We zijn nou toch uit. Gebakken banaan met honingsaus en ijs. Zagen we even later de gerant weer het restaurant binnen komen met bananen in zijn hand. Ook even wezen kopen. Was erg lekker.