Dinsdag 31 januari

Verkorte versie
Vandaag zijn de eerste dakspanten geplaatst. De slijperij heeft al een heleboel profielen op maat gemaakt. Er wordt aan bricklaying gedaan. Er zijn opnames gemaakt voor een filmpje op Youtube (maar dat duurt nog even).

Die-hards
Ik werd pas om zeven uur wakker. Vanavond maar weer twee wekkers zetten. Ik heb vandaag dus half geschoren rond gelopen en na de lunch ben ik in mijn stoel in slaap gevallen.
We zijn begonnen met bikken, borstelen en verven. Af en toe moeten die grote dakspanten worden gedraaid. Aan de andere kant moet ook nog worden gebikt. Daar heb je toch vier man voor nodig. De onderzijde van alle palen zitten nu drie maal in de oxideverf.
Vorig weekend hebben Chris en zijn vader grote ladders opgehaald in Lom Sak. Daar hebben ze eerst een stellage voor gebouwd die op de auto paste. Die ladders (met die hele grote afstand tussen de treden) hebben we nu in gebruik om de dakspanten in te hijsen. Eerst worden die met veel mensen naar de betreffende plaats gesjouwd en overeind gezet. Er is een klein handtakeltje (gelukkig) waarmee dan de dakspanten in de hoogte worden gebracht. Dan wordt met veel fantasie en weinig hulpmiddelen het dakspant op zijn plaats gebracht, uitgericht en vast gelast. Henny en ik hebben gefunctioneerd als gewicht om het uit elkaar glijden van de poten van de grootste ladder (waaraan het dakspant hangt) te voorkomen. Ik heb bij de derde spant als dood gewicht aan een balk gehangen om de plaats van de dakspant uit te richten. Er zijn er nu drie geplaatst. Leuk om dat mee te maken. Het derde dakspant wilden ze er in hangen zonder dat een zijde was gebikt, geborsteld en geverfd. Henny heeft dat even opgelost.
Met drie man (Henny, Jenni en ik) lopen wachten tot er een dakspant kan worden gedraaid of dat er een dakspant is gelast zodat er gebikt enzovoort kan worden is geen pretje. We (Henny en ik) zijn Alex gaan helpen met het leggen van stenen. Ik heb met een handzaag de gipsbetonblokken staan zagen, Henny heeft plak gemengd en samen met Alex stenen geplakt. Ik begon natuurlijk gelijk om alle restjes samen te voegen tot stenen van de juiste lengte. Zogenaamd hergebruik van restjes. Daar was Alex het niet zo mee eens. Later heb ik van Malcolm begrepen dat dat niet de standaard methode van werken is. Ik wou alleen maar zuinig zijn. Overigens werken die Australiërs in millimeters en wij zijn gewend aan centimeters. Dat heeft al tot een paar verkeerd gezaagde stenen geleid. Alex schrijft nu maar op wat ze hebben moet. Het stenen leggen gaat niet snel. Blijkbaar komt dat pas op gang als alle dakspanten zijn geplaatst. Aan de achterzijde nog geen een steen (daar worden de dakspanten het huis in gedragen), aan de voorkant een steen en aan de zijkanten twee stenen hoog.
Oude Josh is vandaag voor het laatst. Of het daarom is weet ik niet, maar Drew ging een sketch opnemen om die over enige tijd op You Tube te zetten. “Ze” hadden daar speciaal shirtjes voor laten maken en er een liedje op gemaakt. Tim (met op zijn rug Ireland) was de voorzanger, de overige vier (Thailand, Nieuw Zeeland, Australië en Australië) vormden het koor. Was een leuke sketch die ze vanavond ook op het centrum hebben opgevoerd. Strekking van het lied was dat mensen van over heel de wereld bezig zijn een nieuw kindertehuis te bouwen voor kinderen die hiv-besmet zijn of aan aids lijden in Khon Kaen. Uiteraard moest het doodstil zijn en de mannen hebben het een aantal keer over moeten doen, dus geen gierende slijpschijven en geen gebik en geen gelas. Gewoon even wat anders en erg leuk.
Gisteravond zaten we nog met 24 mensen aan het diner (Steakhouse, onbeperkt voor THB 139 = € 3,50). Morgen doet Josh niet meer mee en vrijdag zijn Dallas, Jenni, Allan, Henny en ik er niet meer bij. Vandaag onze buskaartjes gekregen. Vrijdag om acht uur vertrekken we per luxe bus naar Bangkok. Vanavond hebben we geprobeerd een hotel te boeken: Cottage Suvarnabhumi. We zijn benieuwd of het is gelukt.
Eind volgende week drie huizen onder dak halen we dus bij lange na niet. Bovendien schijnt het geld op te zijn. Als alles goed gaat houden Henny en ik morgen “ergens” op de dag op het centrum een praatje en overhandigen we de cheques. Blijkbaar moet dat gebeuren in tegenwoordigheid van Rob en Jean Dunk. We zien wel.