Even rust

Er was een vraag wat we in de loop der jaren allemaal hebben gedaan voor Mercy International / House Of Mercy Foundation. Dat is allemaal te lezen op www.mercy-international.nl. Ga naar "Acties en Resultaten > Archief".

Ik heb vier fotootjes van het hotel op de site gezet. De kamer is groot, de badkamer is klein met een te kleine ruimte om te douchen. De wasbak hangt half van de muur, dus zeep en dergelijk blijft niet op het randje liggen. Het ontbijt is geroosterd brood met jam en daar komen we niet voor naar Thailand. Maar dat laatste was bekend. Nu hebben jullie een idee hoe we er bij zitten.

Eerst bij het busstation wezen ontbijten. Maar dat is voor de rest van ons verblijf in Khon Kaen standaard. Vandaag voor de laatste keer met Paul en Cheryl mee gereden naar Ban Kota. Morgen gaan ze zelf op pad en dinsdag vliegen ze weer naar Australië. Paul is vandaag ook de predikant. De dienst verloopt als volgt: Eerst diverse liederen zingen al of niet staand en ondersteund door teksten in beide talen op de beide schermen. Dan de preek door Paul en met Pawinee als tolk. Als laatste ik met mijn verhaal van "als de kaars tijdens de viering brandt, weet je dat 10.000 km verder Nederlanders aan je denken" met Jason als tolk. Geschiedenis van de kaars verteld. Het was de kaars van het jongerenkoor. Dat bestaat niet meer, jullie zijn jongeren van globaal dezelfde leeftijd, dus de kaars is voor jullie.

Daarna als besluit van alle feestelijkheden nog een lunch. Deels om de kinderen uit LomSak niet met een lege maag naar huis te sturen (3 uur in de auto) en deels om restjes op te maken. Toetjes verdwenen natuurlijk als sneeuw voor de zon evenals de nog overgebleven blikjes en flesjes limonade en plastic potjes met drinkwater (krijgen ze nooit). Drinkwater krijgen ze altijd uit de metalen “koe” en moeten ze zelf tappen. Flesjes of blikjes limonade zijn er alleen als er een buitenlander trakteert. Verder zijn het grote 1,5 literflessen. Daarna afscheid nemen. Veel (buitenlandse) gasten zijn al vertrokken of gaan nu weg. Al de 500 ballonnen zijn ook verdwenen. Hier en daar hangen nog touwtjes. We blijven nu als werkvolk over met drie Nederlanders, vier Australiërs en natuurlijk de vaste drie Thai. De kinderen zijn naar LomSak vertrokken toen Paul ons al weer naar het hotel had gebracht. Voor ons vertrek heb ik diverse kinderen opdracht gegeven om Ploy eens lekker te knuffelen. Ploy had haar BFF Mote hier in Khon Kaen gebeld dat ze mij zo miste. Dus ik ben benieuwd volgend weekend als we in LomSak zijn.

Het werk dat nog moet gebeuren is het wegwerken van onvolkomenheden. Zoals het afknippen van de te lange schroeven waarmee het dak van het prieeltje is vastgezet, het op de juiste kleur brengen van het in haast gedane schilderwerk in de eetzaal en het plafond van het Dutch House. Verder moeten er twee stenen onderkomens worden gebouwd voor de huisvesting van de Thaise werknemers. Hoe of wat en waar horen we hopelijk morgen.

Om een uur of twee waren we weer terug in het hotel. We zijn toen gaan experimenteren met de songthaew. We wilden naar de enorme Wat bij het meer, zo’n 6 km verderop. De plaatselijke bevolking heeft ons in de goede songthaew gezet en blijkbaar zo hard geschreeuwd waar we heen moesten dat toen we op de betreffende plaats aankwamen, de andere passagiers ons in koor de auto uitjoegen. Daarna hebben we de weg gevraagd naar de betreffende Wat (zijn we in 2008 met Helen geweest). We waren in de verkeerde richting gelopen, en men heeft voor ons een Watje in DIE richting gezocht. Toen we daar waren, bleek het dus de verkeerde. Op de terugweg zagen we aan de andere kant van het meer de juiste Wat hoog boven de bebouwing uittorenen. Als we één keer achterom hadden gekeken, hadden we hem zelf gezien. Maar het was al 4 uur en ik wist dat als de Wat open was hij om 5 uur dicht ging. Het is een flink meer, dus er heen wandelen had al geen zin meer en met een TukTuk zou de bezichtigingstijd ook veel te kort zijn. Dus maar met de songthaew weer terug naar het hotel. Daar op het terras een colaatje/biertje gedronken. Daarna in het centrum (al weer lopen) wezen eten en omdat het zondag was bij Swensen’s , ja ja ons tweede ijsje van deze reis gegeten. Henny gaat zo meteen voetbal kijken, ik ga foto’s uitzoeken en dan mijn bedje in.