13 mei, eerste (werk) dag

Vanmorgen om zes uur eruit en om half zeven aan tafel. Oh ja die haan leeft nog steeds en vindt het nog steeds noodzakelijk om om 5 uur luid te kraaien en volgens mij onder mijn raam! Rijst met een prutje. Ben weer begonnen met namen leren. Ploy’s huis vandaag (Darwin House). Na het ontbijt de beide Mae’s van Ploy (14 jr) en Jam (16 jr) in het zonnetje gezet met elk een doos Leonidas bonbons. Erbij gezegd voor jullie persoonlijk, de kinderen (10 en 15 meisjes) krijgen wat anders.

In het Bill McMartin House (grote meiden huis) zijn vier jongens aan het werk. Eentje heb ik een betere zaagtafel gegeven. Op een wiebelende omgekeerde emmer was hij een (gipsen) steen overlangs aan het doorzagen. Vasthouden met een blote voet en met twee handen zagen. De anderen waren aan het plamuren. Ook een klein stukje gedaan. De kamers zien er natuurlijk niet uit. Ben begonnen met een oude cementzak vol te scheppen met bouwafval. Na de hoestbuien van vorig jaar wil ik dat toch graag doen met een mondbescherming. Die heb ik niet gevonden dus na die ene zak weer gestopt. Chris zou uitleg (???) komen geven over het werk. Iedereen zei dat ie zou komen, maar ik heb hem niet gezien.

Om half twaalf toch maar even een uiltje knappen. Twaalf uur de lunch. Toen bleek dat Ploy niet naar school was. Ziek? Bevestigend knikje en er werd verder niet over uitgeweid.

Ik heb ooit op een treinen beurs drie handdoeken gekocht met een geborduurde of ingeweven stoomlocomotief. Of de kinderen hier allemaal een eigen handdoek hebben weet ik niet. Wel gevraagd en natuurlijk geen (duidelijk) antwoord. Na de lunch heb ik haar de handdoek gegeven en 400 gr “Echte Zeeuwse Babbelaars” voor het hele huis, gekocht in Hoedekenskerke. Daarna nam Ploy me mee naar haar huis. Bij binnenkomst werd er naar de Mae geschreeuwd, de plafond ventilator werd aan gezet en er werd een mobiele ventilator met veel lawaai over de vloer gesleept en recht voor mijn neus neer- en op de hoogste stand aan gezet en er werd een glas ijskoud water getoverd. Ik zag er blijkbaar erg warm uit! We hebben wat zitten praten, maar ze spreekt nog zo slecht Engels dat daar niet veel van terecht komt, behalve dan veel lachen.

Daarna ben ik langs de werkplek gelopen. Ze waren met zijn vieren op de topfloor bezig met spijkers slaan en betondraad lassen. Je pakt een stuk rondslingerend betondraad, schat of het lang genoeg is, knipt er vervolgens de omgebogen uiteinden zonder meten vanaf en dan is het te kort. Rondlopen en kijken of het ergens anders past. Daarna mijn bed maar weer opgezocht en met het diner was ik aardig opgeknapt. Vlak voor het diner op mijn inspectieroute over de topfloor van het grote meidenhuis, zag ik in de diepte Rob Dunk (the big boss!!) lopen. Hem aangeroepen en gauw naar beneden gegaan. Hij heeft een kankergezwel in zijn hoofd, zijn vrouw zit in Australië en hij moest zelf koken. Oh, ja, morgen wil hij met me spreken.

Na het diner werd ik gewaar dat handdoek en babbelaars natuurlijk doorverteld waren aan Jam en die had ik nog niks gegeven. Dus toen ook maar gelijk gedaan. Die chocola en babbelaars zijn dus nu uit de koelkast hier naar de koelkasten in het Darwin House en het Moore Home (het nieuw gebouwde huis). Nu wonen hier in de koelkast alleen nog mijn medicijnen, anderhalve kilo chocolade voor choco fondue en 30 douanevrije stroopwafels.

Gisteren werd er na het diner een tekenfilmpje van een komiek vertoond. Nu was er de blijkbaar wekelijkse “family night”, bedoeld om de onderlinge band te versterken. Alle huizen komen tegen elkaar uit. Vanavond was dat “onderwater appel eten”, het oud Hollandse “koek happen” maar dan met donuts en het eten van een bord eten (maiskolf, banaan met slagroom en nog iets vochtigs) met andermans handen die niet kan zien waar het bord staat en wat er op ligt. Dat regelen ze door het voorste kind een ruime T-shirt aan te trekken, maar die moet de handen niet door de mouwen steken, maar op de rug houden, het tweede kind kruipt achter het eerste kind onder het T-shirt (en kan dus niks zien) en steekt de handen door de mouwen. Wat kunnen die Thai en in dit geval kinderen een klere herrie maken!!!. Alle kinderen zitten in hun huis achter elkaar op de grond. Totdat er gestreden gaat worden wie het eerst de appel op heeft, de bagel heeft genuttigd of het bord heeft leeg gegeten. Er wordt geschreeuwd en gesprongen dat het en lust heeft. Daarna wordt er lang en overtuigend ge-worshipped.
Ik heb wat fotootjes en videootjes gemaakt, maar het internet is hier erg l-a-n-g-z-a-a-m, dus dat zal morgen wel worden.