29 mei, zondag

Gisteren was natuurlijk een bijzondere dag met heel veel foto’s. Dan probeer je die vandaag op de blog te krijgen en ja, het is zondag. Spitsuur. Soms maar een fotootje per kwartier.

Vanmorgen in de kerk natuurlijk het halve Darwin House op het podium om me te bedanken voor het uitje van gisteren. De Thaise tekst (Ploy en Nun) heb ik wel verstaan en niet begrepen, door de Engelse vertaling zat weer iemand heen te wauwelen, dus die heb ik maar nauwelijks gehoord. Heb wel een fotootje van ze geschoten.

Verder natuurlijk een rustige dag. Heb vanmiddag in het Darwin House de foto’s van gisteren laten zien. Eerste geprobeerd dat op de TV te vertonen, maar dat is nog zo’n oud model met zo’n gigantische achterkant en dus ook geen moderne stekker verbindingen. Dus de kinderen hebben het vanaf de laptop bekeken.

Oh ja, niet te geloven, ik zag een aantal kinderen terugkeren van het winkeltje om de hoek: tasjes vol met snoep en zo’n 12 uur geleden hebben ze nog de Big C geplunderd. Maitaanee (duidelijk de jongste) heeft altijd een tasje van 15 x 10 met een lang hengsel om haar nek hangen. Mae Dar liet onder luid protest zien wat er allemaal onder die drie of vier ritsjes zat: het tasje staat bol van de snoep. Ze graait ook elk ogenblik in de koelkast en de vriezer. En dan natuurlijk bij elke maaltijd twee volle borden rijst. Net als Ploy. Onvoorstelbaar, ook zo mager als een lat. Ik werd door Mae Dar van snoep voorzien en een beker water terwijl de kinderen zich met mijn laptop amuseren. Af en toe springt Mae Dar overeind want dan is er een foto te zien waar zij op staat en blijkbaar wil ze niet dat de kinderen dat zien, dus onder veel gelach wordt er met kussens gesmeten. Heel gezellig.

Zo rond kwart voor vijf ben ik weer naar mijn eigen appartement gegaan, de wekker gezet en even de luikjes gesloten. Nou die gingen pas weer open toen de maaltijd al voorbij was. Ik heb vannacht veel wakker gelegen. Mae Jing had gelukkig nog wat voor me en ook voor haar zoon Future. Future heeft de borden en het bestek afgewassen en ik heb me over de bekers ontfermd. Eerlijk verdeeld vond ik. Daarna op het speelplein met erg weinig kinderen nog een tijdje met Mae Jing en Mae Dar gezeten. Mae Dar trakteerde op een flesje cola.

Voordat de beide Mae’s bij me kwamen zitten, zat Shirley bij me. Huiswerk maken en ze snapte het niet. Helaas ik kan al die mooie krabbels niet lezen, dus helpen ging niet. Boo-Ay heeft haar geholpen.

Een van de eerste dagen ben ik bij Pawinee binnen gelopen met de vraag of ze wat papier voor me had. Normaal heb ik altijd een opschrijfboekje bij me, maar dat ligt nog in Zoetermeer. Ik heb van haar een agenda gekregen en als ik nu een Tenglish woord niet snap, vraag ik of ze het opschrijven. Meestal is van een van ons de uitspraak niet juist en snap ik het wel als ik het lees. Dat boekje wordt ook door de kinderen gebruikt om er in te tekenen. En dat kunnen ze. Ik heb er zelf de namen en de eet tafel volgorden in gezet, want die namen ...... hopeloos.