8 juni woensdag, bedjes verven

Hoera, eindelijk een Swensens!! Vanavond na het eten kwamen we min of meer op de terugweg een Swensen's tegen. Dat maar gauw even gevierd met een ijs.

Afgesproken om om 08.00 uur aan het ontbijt te beginnen. Vijf over acht, nog geen Henny, tien over acht nog niet, kwart over acht nog niet. Naar de balie gelopen en gevraagd of ze Henny wilden bellen. Mijnheer werd gewekt in volop dromenland. Maar ja, natuurlijk weer een nacht over geslagen met dat gevlieg en de wekker niet gezet.

Suan was er om 08.40 al. Gauw onze spullen gepakt en voor negenen waren we op weg. Eerst koffie/thee gedronken met Angela, toen NamWan (een van mijn drie sponsorkinderen) in mijn armen gesloten. Ze heeft het naar haar zin. Dus dat is goed. Om lag op bed, want die had nachtdienst gehad en die hebben we maar laten slapen. Die zagen we vanmiddag. Grote brede mond in een grijns van oor tot oor en lage stem, ik herkende haar direct. Ook even gehugged.

Op de baby kamer waren nog twee jongedames. Pim (14) en Sujaree (17). Beiden hiv besmet. Beiden niet meer op school. Beiden een geestelijke afwijking. Voor Pim bekijken ze volgende maand in het ziekenhuis of ze haar een dagbesteding kunnen bieden. Zij moet 24 uur per dag in de gaten worden gehouden. Kan geen opdrachten uitvoeren en gaat bijvoorbeeld met de knopjes van de wasmachines spelen of iets dergelijks. Surajee kan eenvoudige opdrachten goed uitvoeren. Ze wordt gestimuleerd door haar om 08.00 uur te laten beginnen en krijgt per dag een kleine vergoeding. Als ze een dag geen zin heeft, geen extra zakgeld. Dat als stok achter de deur om haar in beweging te houden. Pim heeft nog een nicht of zo die af en toe eens op bezoek komt maar zeker niet in staat is de zorg voor Pim op zich te nemen. Als je als ouders zo’n kind hebt, probeer je daar zo lang mogelijk voor te zorgen en houd je ze zo lang mogelijk bij je. Hoe dat met kinderen in een tehuis gaat?? Als het aan Angela ligt blijven beide kinderen deel uitmaken van het “gezin” Ban Meata.

Pim (dezelfde) en Pam waren in vroeger tijden de jongsten. Zij waren dus ook een tijd lang de enigste twee kinderen in huis als alle kinderen naar school waren. Op school zaten ze naast elkaar in de klas. Pim was de ondeugendste van de twee en Pam probeerde alles weer recht te breien. Pam was een paar maanden ouder dan Pim. Pam is in 2012 aan de gevolgen van Aids overleden. Pim heeft pas in 2014 voor het eerst weer gelachen. Zo’n anderhalf jaar geleden is er een baby meisje bij gekomen. Kind van een meisje dat voor haar ouders had verzwegen dat ze zwanger was en direct afstand deed van het kind. De baby heeft nog een dag of drie in het ziekenhuis gelegen voordat het, vijf dagen oud, bij Mercy terecht kwam. Iedere Thai heeft een “nickname”. De Thaise namen zijn vaak erg lang en daarom geven de ouders vaak een (Engelse) bijnaam aan het kind, waarmee het het hele leven wordt aangesproken. Zo is de bijnaam van Siwarat Sutaso: Ploy, een van mijn sponsorkinderen. Op school en bij officiële gelegenheden wordt de officiële naam gebruikt, verder altijd de bijnaam. Angela heeft de nieuwe baby ter nagedachtenis aan Pam, Pam(ela) als nickname gegeven. Ik heb haar gevraagd hoe Pim daarop heeft gereageerd. Pim kan het niet bevatten. In de Thaise samenleving is er een rang verhouding. Jongeren respecteren de ouderen. Zo ook kinderen onderling. Pim heeft al een aantal maal gevraagd hoe het kan dat de baby Pam ouder is dan zij. Ze kan het echt niet snappen.

Onze taak: bedjes schilderen. Vijf stuks. Er stonden er zes, we doen er ook zes (dit is Thailand!). Bedjes niet meer in gebruik in LomSak. We moesten eerst maar met Suan mee boodschappen gaan doen in de verfwinkel. We hebben besloten om de aankopen als Dutch Team te betalen. Totaal zo’n € 60,-. Henny (penningmeester) heeft de bonnetjes. Daarna zijn we gaan schuren en bedden wassen. Morgen nog even schuren en dan kunnen we gaan gronden. We hebben 5 verschillende kleuren. Of we het zesde bed alle kleuren mogen geven betwijfel ik.

We gaan zaterdagavond met de bewoners van het Dutch House (onder andere NamWan en Om) uit eten. Zondag bussen we weer terug naar LomSak.

Vanavond naar het centrum gewandeld. Daar ergens langs de straat gegeten. Allebei rijst met kip en een flesje coca cola. We waren het enorme bedrag van THB 100 kwijt (€ 2,50). Henny is naar de masseur, ik schrijf dit verslag.