14 juni dinsdag reisdag

Vandaag reisdag. Er voor gezorgd dat iemand ons op de bus zou zetten en dan LomSak zou waarschuwen dat we onderweg waren en opgehaald moesten worden. Suan had de eer. Bij aankomst op het busstation om 08.40 gelijk kaartjes gekocht voor de bus van 09.20. . “Nee” zei de kaartjesverkoopster “10.20”. En probeer dan maar eens uit te leggen wat die lege bus daar doet met als opschrift Khon Kaen – LomSak. Lukt dus ook niet met een oer Thai als Suan. Om 10.00 uur mochten we de nog steeds lege en klaar staande bus in. Op tijd vertrokken en net buiten de stad links af een half verlaten parkeerterreintje op. Er kwam een krik uit de zijkant van de bus en toen ben ik maar uitgestapt. Uit de rechter voorband waren flinke happen rubber verdwenen. En dat geeft natuurlijk een bonkend geluid en trillingen. Uit de achter de bus staande wagen kwam een compleet wiel. De bandenboer had leuk gereedschap. Op een karretje een velg met allerlei wielmoeren en bouten was een pneumatische moersleutel gemonteerd. De chauffeur draaide steeds de band een stukje verder, moersleutel er tegen aan en brrr, brrr en de moer was los. Ik geloof dat de hele operatie zo’n tien minuten heeft geduurd en toen waren we weer op weg.

Een heel eind verder héél langzaam rijden en net niet stilstaan: politiecontrole. Hoop agenten, maar de bus mocht doorrijden. Vlak voor de bergen bij een bushalte ging de motorkap open en werd er even drie liter water bijgevuld. Jaha, dit is Thailand. We kwamen maar 10 minuten later aan op het busstation in LomSak dan gepland.

Sun was de gelukkige die ons kwam ophalen. De tussentijd gebruikt om kaartjes te kopen voor zaterdag naar Sukhotai. Nee dus. Kan pas zaterdag morgen vanaf 07.00 uur. En dan nog geen zekerheid dat de gewenste bus Khon Kaen – Chiang Mai ook daadwerkelijk LomSak aan doet of al is volgeboekt. Probleem aan Kerry voor gelegd. Of twee keer naar LomSak rijden (een keer om kaartjes te kopen en een keer om in te stappen) of een keer tegen 0700 uur, kaartjes kopen en op het busstation blijven wachten tot de bus die plaats heeft voor komt rijden. Zijn we nog niet uit.

Ik was blij weer hier terug te zijn. Tussen al die kinderen. Khon Kaen was leuk om buiten het centrum te vertoeven en te eten, maar op het centrum nagenoeg zonder kinderen is toch maar erg saai. Probleem daar is dat er moeilijk personeel te krijgen is dat zes dagen per week, 24 uur per dag op het centrum aanwezig wil/kan zijn. In de oude situatie was het een achturige werkdag met af en toe een nachtdienst. Nu in de nieuwe situatie wil men dezelfde structuur als in LomSak en vindt daar maar eens mensen voor. Het weerzien met de kinderen in LomSak was weer allerhartelijks.

Het frame voor de sjoelbak is in elkaar gelast. Nu de afwerking nog. De keu’s zijn van nieuwe pomeransjes voorzien, maar vanavond niet gebruikt. De oude keuken (snookertafel) is uitgeruimd. Het oude en kapotte springkussen lag er opgeslagen en er slingerde allerlei troep. Drie dames waren flink aan de slag. Alle snooker attributen liggen nu ook in die ruimte volgens Sun. Ook het volleybalnet was weer in ere hersteld. Na het eten werd er flink gevolleyd en de fietsers zijn uitgeweken naar de weg door het centrum. Kleine jongetjes hebben geen aparte speelplaats nodig, die schieten overal tussen door.

Morgen gaan we verfkrabben en ook inkopen doen voor de choco fondue morgenavond met het Darwin House (Ploy’s huis).

Tot nu toe gedraagt mijn laptop zich een beetje. Af en toe een vergissinkje, maar alla, er is mee te werken. Dit bericht wordt morgen pas om 06.00 gepost. Dan is internet nog toegankelijk en kan ik post versturen en ontvangen. Jammer die slechte verbinding.