12 januari: Binten verven

English version
Today we painted the ironwork.

Verkorte versie
We hebben vandaag het ijzerwerk in de grijze menie gezet. Verf geregeld voor morgen. Naamplaten Bill Mc Martin House en Holland House betaald.

Die hards
We hebben eerst even nagevraagd of de binten nu goed waren gewassen, want je werd er wel vies van bij het aanraken. Malcolm vond dat het goed genoeg was om te verven. De binten worden op plafondhoogte + in de dakconstructie bevestigd en dienen als bevestigingsmogelijkheid voor de aluminium strips waaraan de plafondplaten worden vast gezet. Ik ben vandaag zo’n beetje regelaar geweest en Annette, Corrie en Lisette hebben de rollers gehanteerd en voor een groot deel ook de lappen om de binten schoon te vegen (het heeft geregend vannacht). Rond 14.00 uur waren we klaar. Vlak daarvoor ben ik het Holland House in gegaan om te vragen wat ik met de rollers moest doen. Komt er nog meer staalwerk, dan bewaren we ze anders gooien we ze weg. De verf is op olie basis dus dat is erg lastig om rollers schoon te maken. Als de verf in de bakken morgen droog is, trekken we die er zo als een vel uit en zijn de bakken weer schoon. Er komen geen stalen binten meer om te verven gedurende de tijd dat wij hier nog zijn. Wel aluminium strips waar de plafondplaten tegen aan worden geschroefd, maar die worden niet geverfd.

Morgen zouden we het overige stucwerk in de woonkamer mogen verven, maar ons vat grondverf is leeg. Daar heb ik op aangedrongen dat er morgenochtend ook een nieuw vat staat. Evenals de aflak voor de palen en de aflak voor de binnenmuren. Als de plafonds van de kamers allemaal zijn geschuurd, kunnen de muren worden gewassen en tweemaal van een laag aflak worden voorzien. We zie wel wat we morgen kunnen doen.

De naamplaten voor het Bill Mc Martin House en het Holland House zijn betaald. Elk huis heeft een naam. Meestal die van de financier van dat huis. Het Holland House is door onze stichting (Stichting Mercy International Zoetermeer) gefinancierd. Het Bill McMartin House is gefinancierd uit de nalatenschap van de schoonouders van Rob Dunk. Het Living Water House is gefinancierd door de Australische protestante gemeente die Living Water als naam heeft, enzovoort. Wij vinden het erg leuk als die naam ook op het gebouw is te zien en dat op die manier een link kan worden gelegd met de financiers. Van het Bill McMartin House hebben wij de renovatie betaald. Dit huis had nog geen naambord en dus hebben wij dat nu geregeld. Het enige huis dat nu hier in LomSak een naambord heeft is het Moore Home. Gefinancierd door de (overleden ouders) van de familie Moore.

Zaterdagmiddag/avond gaan we met het Moore Home (Jam haar huis) op pad. Vanavond gaan Lisette en ik proberen te forceren wat de ca. 15 jongedames nou eigenlijk willen. Lisette had al een Koreaanse BBQ voor die avond afgesproken met het Moore Home. We doen daar een middagprogramma bij. In eerste instantie zou dat het Tesco Lotus in Phetchabun zijn. 13.00 uur vertrek, drie kwartier rijden, dus zeg goed twee uur in Tesco en dan daar rondhangen tot etenstijd. Ik dacht (en hoopte) dat dat uit de meiden naar boven gekomen was, maar toen ik dit plan aan Jam vertelde was die niet zo enthousiast. Even later kwam Kerry het in het Thai vertellen en toen zei Duan (gelukkig) “Wat moet ik al die tijd in de Tesco Lotus?” Helemaal mijn idee dus. Ik amuseer me wel in de Swensens’ (ijszaak) maar de meiden hadden al aangegeven dat ze daar niet zo voor voelden. Het plan is gewijzigd. Ik huur een van (minibusje) en daar gaan we mee de bergen in. Waar we precies naar toe gaan weet ik niet, maar de jongedames zijn tevreden en dat is de hoofdzaak. Op de terugweg gaan we bij de Koreaan langs.

Na het diner heeft Annette de gehele gemeenschap op Haagse Hopjes getrakteerd. Er werd weer automatisch een lange rij voor haar opgesteld, zoals gebruikelijk na de kreet SNOEP!

Annette en Corrie gaan zaterdag met hun huis (hele grote) bellen blazen. Volgende week zaterdag gaan ze ijs eten met die jongens.

Maandag gaan we boodschappen doen voor de chocofondue van die avond voor het Darwin House (huis van Ploy).

Een nagekomen bericht van Corrie en Annette. Tijdens een van de werkpauzes kregen we van die heerlijk zoete kleine banaantjes te eten. Eerst had Annette, dacht ze, een stuk van een kies los, maar dat bleek een uit de kluiten gewassen bananenpit te zijn. Gelukkig kwam ze er al snel achter dat het gebit nog helemaal intact was. Daarna werden nog diverse pitten in de banaantjes gevonden. Die gaan dus naar huis mee om een bananenplantage aan te leggen.