26 januari: Hoera de puzzel is af

English version
Today a quit day. Working at my blog, taking the last pictures of the Holland House, slept from 15.00 till 16.00 and puzzled till half past nine.

Samenvatting
Rustig dagje. Blog bijgewerkt, rondgewandeld, geslapen van 15.00 tot 16.00, laatste rondje foto’s maken van het Holland House en samen met het Darwin House de puzzel afgemaakt.

Die Hards
Zo, onze werkkleding is gewassen en we gaan dus niet meer verven. Maar niks doen is niet onze stijl. Daarom steekt Adelbert nog een handje uit bij het bouwteam en is daarna druk bezig met de foto's. Ook nog wat stukjes schrijven en zowaar ik ben helemaal bij met de blog. Nog wat foto’s gemaakt in het Holland House.

De dames worden vriendelijk doch dringend verzocht zich te melden bij de wasserij. Er zijn nl te weinig Thaise dames beschikbaar om de was te strijken. En elk half uur of zo komt er weer een wasmand met pas gewassen schooluniformen tevoorschijn waar we mee aan de slag kunnen. Met vijf vrouw sterk kunnen we het nauwelijks bijhouden. Van negen tot twaalf uur aan de strijk en toen was de was klaar en mochten we gaan lunchen. Corrie regelde in de tussentijd nog een mooi insigne van Mercy voor op haar rugzak.

Tijdens de lunch spraken we over een massage, maar dat bleek toch wat lastig omdat er niemand naar de stad ging en ons kon afzetten en ophalen. Uiteindelijk is het toch gelukt, omdat Pawinee naar Phetchabun moest en een goed massage-adres wist. Corrie kreeg een stevige Thaise massage (naar goed gebruik over de kleding heen, tot verbijstering van Corrie). Ze genoot er toch met volle teugen van. Lisette ging in de oliemassage en Annette kreeg een zachtere Thaise massage, maar moest regelmatig aangeven dat het te hard was. Niet au zeggen, want dan zetten ze nog een tandje erbij! Tja, wat doe je als het zeer doet? Daarna gauw 'tjet tjet' zeggen, want dat klinkt als 'niet zo hard'.

Al met al waren ze daardoor tamelijk laat voor het diner. Ze hadden de dag ervoor watermeloenijs gemaakt en die zou na het eten worden uitgedeeld. Alleen was het ijs nog kei- en keihard. Je kon erop schaatsen! Dikke pech voor iedereen. Maar afgesproken dat ze vrijdagavond na de family-night het ijs zouden uitdelen. En ons de foto's zouden sturen. Annette liep nog even naar Ged met een blok sudoku's wat hij heel erg op prijs stelde en Corrie bracht wat shorts naar het Moore house, omdat ze die toch niet meer droeg.

De laatste avond in het guesthouse werd weer een kaartspel gespeeld onder enthousiaste leiding van Steve. Annette keek toe, maar ging later ook meedoen en kreeg complimenten dat ze zo goed speelde.

Adelbert zat natuurlijk in het Darwinhouse om de legpuzzel af te maken en afscheid te nemen van 'zijn' kinderen. O,o,o wat was dat leuk. Direct na het eten werd ik door Ploy van Jam wegge”rukt” met de mededeling in het Thai dat ik mee moest komen om te helpen de puzzel af te maken. En dat gebeurde op een manier zoals je zou verwachten van een policewomen in spé: niet zeuren, meekomen! Dus in het Darwin House een van de weinige stoelen (2) bij de puzzel gezet en aan de slag gegaan. Mae Dar trok de bank naar de puzzel en verordonneerde waar haar stukjes puzzel gelegd moesten worden aan de kinderen. Constant zaten er drie vier à meiden bij de puzzel en puzzelden dapper mee. Ik kan er natuurlijk niets van verstaan, maar er werden tijdens het puzzelen liedjes gezongen, soms solo maar meestal groepjes. Soms werd er door een van de meiden een brul gegeven en klonken er geluiden vanaf de gang (waar de slaapkamers op uitkomen, ik kan alleen de ingang van de gang zien). Dan is het blijkbaar wisselen van de wacht en wordt een van de puzzelaarsters vervangen. Die verdwijnt dan in de gang of gaat achter de computer zitten. Af en toe moet ik ook even naar de computer kijken, hebben ze iets van de minions gevonden of zo. Op een gegeven moment stond Mae Dar op en opende de twee blikken koekjes. De een was over van hun choco-fondue, de ander had ik als extra ingekocht en dat komt bij die meiden beter uit dan dat ik het blik meeneem. Er worden wat borden van koekjes voorzien en het hele huis gaat in een kring zitten met de koekjes in het midden: puzzelpauze. Chompoo komt me af en toe koekjes toestoppen, want ik blijf op mijn stoel zitten, naast de puzzel. Zijn de koekjes op, gaat het puzzelen weer verder. Telkens als er door iemand een stukje juist wordt aangelegd wordt er geapplaudisseerd en afkeurend gemompeld en het stukje wordt verwijderd als het fout is aangelegd (Nun had daar nogal eens het handje van). Op een gegeven moment pakte Mae Dar een zak chips en deelde die chip voor chip uit aan de puzzelaars. Zo zaten we met in een hand een chip en de andere een puzzelstukje. Om half tien was de puzzel klaar. Een foto van mijn drie sponsorkinderen (Ploy, Donney en Shirley) met de puzzel. Peter bedankt we hebben een heel fijne tijd met je puzzel gehad.