Dag meiden

Omdat ik elke morgen hier in LomSak tijdig werd gewekt door Anton zijn haan, had ik ook gisteravond geen wekker gezet. Het ontbijt was echter wel een uur vroeger (half zeven). Net half zeven schrok ik wakker van het gepraat van de Australische vrijwilligsters. Snel mijn kleren aangeschoten en naar de eetzaal. Vanmiddag vertrekken we immers en het is dus de laatste maaltijd die ik samen met mijn sponsorkinderen mee kan maken. Slaapdronken heb ik zitten eten. Mijn bordje heb ik niet helemaal leeg gegeten, want Ploy zat natuurlijk op hete kolen (zij moet mijn bord afwassen en ik moet niet proberen het zelf te doen). Zij weer terug naar haar huis, ik naar de wastafel om me te wassen en te scheren. Daarna terug naar buiten om definitief (voor dit jaar dan) afscheid te nemen van de meiden. Kom ik natuurlijk met de scheerzeep op mijn gezicht weer buiten. Totdat Bow daar natuurlijk voor iedereen te horen melding van maakt. Daarna vroeg ze natuurlijk hoe ze heette, want Bow en BooAy gooi ik nog steeds door elkaar. Ik had het goed, maar stond natuurlijk wel voor scheerzeep-aap. Henny en ik hebben bijna honderd kinderen een knuffel gegeven. Er kwam geen end aan. Wel heel leuk en lief. We kregen ook van een aantal meiden en kinderen weer tekeningetjes en bedankjes. Van Mai kregen we een briefje voor ons beiden. Mijn naam was goed gespeld, van Henny had ze Honey gemaakt.

Met Kerry zijn we toen naar de boerderij gegaan. De wormenfarm (voor de bemesting van het land) zag er wat troosteloos uit. Was blijkbaar kort geleden leeg gehaald. Bij de eendenfarm waren zaterdag veertig nieuwe eenden afgeleverd en die hadden ook al op zondag eieren geproduceerd. Rob kwam tenminste met een grote plastic zak met eendeneieren in de kerk. De twee ganzen hadden een jonkie en drie eieren. De kalkoenen waren nu met zijn viertjes. Dus een drukte van belang. Door de week verzorgt het personeel van de boerderij de eendenfarm. In het weekend doen dat de oudste jongens. Zij hebben die ook twee jaar geleden in hun vakantie gebouwd en ingericht. Verder hebben we tussen de fruitbomen gereden, de teakhout bomen bewonderd en in de verte de koeien gezien. Die zouden na de lunch pas terug komen en dan waren we al weg.

Daarna zijn we samen met Kerry en Porn (40 jr en vermoedelijk 2 maanden zwanger!) nog vier oudjes een riem onder het hart gaan steken. We hadden voor drie van hen elk 10 eieren, een stuk gedroogde vis en een kool bij ons. Daar kunnen ze een paar dagen van leven. Totaal 300 THB. Bij een van de dames hebben Anton en ik in 2011 een greppel gegraven. Die is er nog steeds. Treurige verhalen natuurlijk.

Na de lunch zijn we met Rob teruggereden. Eric voorin en wij samen met Bunsiri (1,6 m hoog en 1 m breed) op de achterbank. Dan is zo’n grote wagen ineens toch wel klein. Onderweg hebben we bij een tankstation halt gehouden voor een sanitaire stop. Bijzonder was dat er ook een toilet was voor ladyboys. De heren toiletten waren zo schoon dat je bij wijze van spreken uit de pot zou kunnen eten.

De bouw van de twee appartementjes is met behulp van de vier jongens aardig opgeschoten. De muren zijn nu bijna halfhoog. Ramen en sanitair is al aangevoerd. We hebben aan Tod gevraagd of hij morgen voor ons werk heeft. Nou, eigenlijk nee. Angela wist eigenlijk ook niets, dus we hebben morgen een vrije dag. We doen opnieuw een poging om de grote Wat (tempel) te bezoeken. Die is in 1997 gebouwd als aandenken aan 50 jaar koningsschap van Koning Bumiphol en het 200 jarig bestaan van Khon Kaen. In 2008 zijn we er met Helen geweest.

We hebben nog op het centrum in Khon Kaen gegeten en toen heeft Rob ons naar het hotel gebracht. Van Rob hebben we al afscheid genomen. Hij gaat morgenavond terug naar LomSak. We hebben geprobeerd contact te leggen met Dallas en Jenny of die morgen ook zin hebben in een dagje vrijaf, maar dat is tot nu toe (22.00 uur) niet gelukt. In de stad nog een lekker biertje en colaatje gedronken en op de terugweg langs de straat nog een bakkie soep.