Festival

Vanmorgen tijdens de kerkdienst zat ik tussen de kinderen en Henny op de luxe stoelen helemaal vooraan. Toen Rob het over de kaars had die op was, stak ik de nieuwe kaars omhoog en heb hem overhandigd aan Gom, de Thaise manager van LomSak en heb de kaars aangestoken. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om met de foto van het DutchTeam met “proficiat” in het Thai de namen van ons team te noemen en dat we op die manier van iedereen de groeten doen aan alle bekenden in LomSak. Daarna is er ook gebeden voor de mensen in Nederland. Tot slot heeft Nam-Wan bedankt voor haar nieuwe sponsor, Ploy voor het heerlijke dagje uit en Kaao-Mai voor haar nieuwe outfit.

Jam moest vanochtend op het gebied van math (wiskunde) aan een competitie mee doen in LomSak. Helaas heeft ze de volgende ronde niet gehaald. De school doet regelmatig mee aan dergelijke competities. Ik denk dat dat goed is. Aangezien de Boeddhisten geen zondagsviering kennen, gebeurt het dus blijkbaar dat dergelijke evenementen op zondag worden gehouden.

We moesten dus op de terugkeer van Jam wachten voordat we naar het Sweet Tamarind Festival in Phetchabun konden. Toen Jam er was, bleek Chris onze chauffeur op en neer te zijn naar LomSak om pasfoto’s te laten maken van een van de Australische meiden. Die gaat morgen een “visarun” maken. Naar de grens van Laos, een stap over de lijn en weer terug. Dan krijg je weer een visum voor 3 maanden. Chris had gevraagd of ze alle paperassen bij elkaar had. “Ja” was het antwoord. “Ook een pasfoto?” “Moet dat ook? Die heb ik niet!” Dus Chris met haar op en neer naar LomSak.

OK, eindelijk op weg. Drie kwartier in de auto. Uiteraard geen parkeerplaats dichtbij het festivalterrein. Dus uitstappen en Chris en Kerry gingen de auto’s parkeren. “Kwart over vier hier terug”. Met shoppende meiden is dat dus niet gelukt.

Jam en Nam-Wan ( de laatste a uitspreken tussen een a en een aa) had ik als verjaarscadeau een dress beloofd en die moest vanmiddag worden gekocht. Ik heb dus de hele middag achter die twee meiden aangedrenteld. Hier jurkje kijken, daar schoenen kijken en weer ergens anders shirtjes kijken. We kwamen langs een ijsstalletje dus hebben we een ijsje gegeten. Weer verder drentelen. Ik werd goed in de gaten gehouden en als ik even achter bleef, werd er omgekeken en soms zelfs een stukje terug gelopen. Ja, ik had het geld natuurlijk. Eind van de markt waren wat doe spelletjes. Met dartpijlen naar ballonnen gooien, drie maal raak = prijs. Lukte dus niemand. Ook plastic eieren vissen uit een bak water met veel stroming. Ook 20 THB en dan mocht je een ei vangen met een schepnetje. Als je wat had gewonnen zat er in het ei een nummer dat overeenkwam met een prijs. Daar hebben die meiden er heel wat van weggevist. Kaao Mai was ook van de partij aan de hand van Henny. Heeft ook wat gewonnen en gekocht. Haar broekzakken waren natuurlijk veel te klein voor haar te grote portemonnee, dus die had Henny. Lief hoor zo’n kleintje er bij. Maar goed nog geen kleren. Om en Gig hielpen al die tijd ook mee zoeken en ja hoor eindelijk raak. Een nieuwe tuinbroek met sleetse sporen voor Jam. Even later een rokje en een shirt voor Nam-Wan. Ze hadden ook heel erg naar schoenen lopen kijken. Dus ..... Nam-Wan nog een paar bijpassende schoenen? Ja dus. Jam was ook weer bij het groepje gekomen. “Jam, jij nog een T-shirt op je broek en een paar schoenen? Ook ja dus. Maar schoenen dat was verder terug. Toen de schoenen gekocht waren was de verzameltijd alweer tien minuten verstreken. Jam nog gauw een T-shirt. Dat kwam dus van het eerste het beste rek. Dat schoot op. Weer aangekomen bij het startpunt, koppen tellen. Ja we hebben iedereen en we kunnen deze drukke 4 baans straat oversteken. Lopen er weer twee weg om worstjes te kopen. Afijn Henny en ik zijn voetje voor voetje de rijweg opgelopen en toen we de eerst rijstrook veroverd hadden, stopte er een auto zodat we toen de helft van de straat hadden gehad. Inmiddels was de groep wel twee keer zo groot geworden van andere mensen met kinderen die ook naar de overkant moesten. De tweede rijbaan lukte vrij makkelijk en toen, een heeeeeeeeeeeeeeeeeeel eind lopen voor we bij de auto waren. Gelukkig in de schaduw. Dan eindelijk in de auto en naar het centrum terug.

We waren ruim op tijd voor het diner. Ik heb naast Nam-Fon (waterval) gezeten. We zaten ons allebei tijdens de kerkdienst stierlijk te vervelen en zijn toen maar gekke bekken gaan trekken naar elkaar. Nam-Fon is zes jaar en zo beweeglijk als een zesjarige maar kan zijn. Was leuk.

Na het eten hebben we om een modeshow gevraagd van de nieuwe kleren van Jam en Nam-Wan. En die hebben we ook gekregen. Zie de foto’s. Twee meiden in het nieuw gestoken en dat kostte 1400 THB (€ 35,-).

Daarna met Jam op een bankje gezeten tot die ging volleyen. Toen kwam Ploy. Na het volleyen kwam Jam er weer bij zitten en zo waar de dames beginnen eindelijk wat Engels tegen me te spreken.

Morgen om 06.30 ontbijt en om 07.15 gaan ze naar school. Wij gaan na de lunch met Rob en Eric naar Khon Kaen terug. We zien terug op een heel leuk weekend.