Uitje

Niets veranderlijker dan van alles in Thailand. Rob en Eric vertrekken niet zondag maar maandag. Dus wij ook gezien de geringe hoeveelheid werk die op ons wacht in Khon Kaen. Het programma van vandaag is ook gewijzigd. We gaan eerst naar de Tesco Lotus in LomSak (splinternieuw, de 15de geopend), shoppen daar, gebruiken daar de lunch en dan door naar de markt in LomSak. De reden daarvoor is dat het zo koud is. Als we dan ’s avonds uit eten gaan, moeten we in het donker (dus nog kouder) terug en dat met een aantal meiden in een open laadbak. Dat het hier koud is hebben Henny en ik vannacht ondervonden. Onder dat dunne dekentje is het te koud. We hebben daarom ook maar onder deken èn handdoek geslapen. Dat ging wel enigszins maar niet van harte. Oh, ja Anton, de haan is er ook nog steeds! Omdat we ook zondagmiddag nog hier zijn, gaan we zondagmiddag met de meiden naar het Sweet Tamarind Festival.

Het aantal sponsors is door de recessie met een honderdtal teruggelopen, dus heb ik (niet vandaag, maar eerder) besloten om nog een kind te sponsoren. Liefst natuurlijk in het Living Water House, dan heb ik ze alle drie bij elkaar. De meeste kinderen hebben daar maar drie of vier sponsors. Nam-Wan is er twee kwijt geraakt en heeft er nog maar een. Dus het is Nam-Wan geworden. 16 jaar oud, zit in grade 10 (vierde klas middelbaar onderwijs), moet dus nog twee jaar en wil eigenlijk dokter worden, maar dat is moeilijk, vindt ze. Is natuurlijk een lange studie en er moeten er de (financiële) mogelijkheden voor zijn. Ook in Thailand zijn er studiebeurzen te verkrijgen waarbij na afronding van de studie een aantal jaren als arts op het platteland gefungeerd moet worden. Dit fluisterde Kerry me in. Dus als ze wil zijn er mogelijkheden. Voorlopig zit ze nog in grade 10.

Het geplande vertrek vanmorgen was 10.00 uur. Maaaaar ...... we gaan met meiden op stap. Dus dat werd ruim een kwartier later. Mae Tip was de eerste die bij de auto’s verscheen. Kerry en Chris zijn onze chauffeurs. Kerry’s pick-up heeft een overdekte blikken huif, de Mercy pick-up die Chris rijdt heeft een open bakje. Beide auto’s hebben een dubbele cabine en we zijn met 15 personen dus er zitten er zeven in de bakken. De weg voorlangs bij Mercy is erg slecht dus met vier meiden in de achterbak bij Chris was het zo voorzichtig mogelijk manoeuvreren. Ze zitten namelijk op de metalen bodem en dat is bij hotsenbotsen erg hard. We zijn toch bijna zo’n drie kwartier onderweg geweest. Gig zat op de achterbank en die heb ik een foto laten maken van de open bak. Om en Jam hebben allebei hun nieuwe bloes aan en dus ging de jas die over hen heen lag tegen de koude rijwind naar beneden voor de foto. Meisjes! De Tesco Lotus is kleiner dan die van Phetchabun. Er is ook GEEN Swensen`s ! De food court is natuurlijk ook kleiner. Iedereen heeft een creditcard met 100 THB gekregen voor de lunch en wat ze over hielden mochten ze houden. Dat hoefde ik niet te vertellen, dat zat nog in de geheugentjes na vorig jaar. Kaao Mai is 8 jaar en dus de jongste en die is door Henny en Kerry bemoederd. Die zat me toch even lekker te eten, alsof ze in jaren niet gegeten had, terwijl er drie maal per dag een goede hap op tafel staat. Maar je blijft je verbazen. Ze had haar bordje leeg, liet dat ook duidelijk zien en pakte een net gekocht pak pringels en begon dapper door te eten. Nou, zij niet alleen. Gig had voor het eten een doos met donuts gekocht, begon daar aan te eten samen met Boo-Ay, haalden hun lunch, smikkelde die op en in de auto ging ze verder met de donuts. Geen idee waar die grietjes dat allemaal laten.

Nam-Wan heb ik nog een verjaarscadeau beloofd en Jam moest nog een nieuwe jurk (die ik mee genomen had was te klein). Dus ik heb achter deze twee dames aangedrenteld. Jurkje kijken hier, aan jurkje voelen daar, schoenen was ook wel interessant, hier aan schoenen voelen, daar nog eens. Misschien een cap? Nee toch niet. Uiteindelijk niet voldoende keus en te duur, vonden de dames. Nieuwe poging op de markt. Dat liep ook op niets uit. Rechtstreeks (ongeveer) naar de 7/11 (van 7 tot 23 uur open) en daar heeft Jam nog snoep gekocht. Terug naar de markt, dat was ook niks, dus wilden ze terug naar de auto’s. Mai en Ploy zaten in de achterbak van Kerry’s auto met raampjes en klep open. Die hadden blijkbaar ook geen fiducie in de markt. We hebben op een rand onder een afdakje zitten praten. Zodoende weet ik wat meer van Nam-Wan.

Kerry en Henny hebben Kaao Mai onder handen genomen. Weer bij de auto zat ze helemaal in het nieuw met een grote ballon in de vorm van een dolfijn en de kleren die ze aan had bij vertrek in een plastic zak. De nieuwe kleren heeft ze allemaal zèlf uit mogen zoeken (met natuurlijk een beetje hulp van Kerry). Kaao Mai heeft denken we de dag van haar leven gehad.

Op de terugweg heb ik ook wat zitten slapen naast Chris en Gig op de achterbank heeft in ieder geval ook een tukje gedaan. Omstreeks drie uur waren we weer terug en hebben nu een rustig middagje op het centrum.

Kerry vertelde ons dat er nu in LomSak exact 100 kinderen zitten. Er zijn dan ook lange tafels met kleintjes. De jongste is 4 jaar. We hebben vanmorgen even gekeken bij de speelplaats voor de kleintjes met alle beesten die er staan. Heel leuk gezicht al dat kleine spul. Hebben ook nog even met Mae On gesproken. Daar konden we niet helemaal wijs uit worden welke kinderen Elise sponsort. Een kind sponsoren kost € 28 per maand en het is up to you of je wel of geen contact wilt met dat kind. Het geld komt overigens ten goede aan ALLE kinderen. info@mercy-international.nl

Eigenlijk wilde Henny en ik ook de school eens bekijken, dus zijn we naar de meiden gegaan en hebben gevraagd of er belangstelling was om ons een rondleiding te geven. Het hele huis inclusief Mae Tip ging mee. Eerst hebben we het klaslokaal van de jongsten (Ploy en Mai) bekeken. Er zijn drie klassen grade 6 en Ploy zit in de 3de groep en Mai in de 2de. Zo hebben we alle klaslokalen waar de kinderen van Mae Tip in zitten afgewerkt. Klassen van veelal meer dan 30 kinderen. Eigenlijk heb ik geen idee van de leeftijden van de kinderen. OK ik weet dat Nam-Wan 16 is, Jam 14, Om 15 en Ploy en Mai 12, maar de rest? De oudste zit in grade 11 en is dus zo’n 17 jaar. Toch grote kinderen. Had ik niet verwacht.

Henny is bij het diner “geschaakt” door een meisje uit de groep van Kaao Mai. Hij heeft daar bij aan tafel gezeten en zich goed geamuseerd.

Na het eten zijn we in de oude eetzaal en keuken verzeild geraakt. De keuken is biljartzaal geworden. Er staat een pooltafel, keu’s, verlengkeu’s, maar geen krijtjes voor de keu’s. De eetzaal is geworden tot hobbyruimte en Ruth (de Zwitserse) heeft daar een creativiteitscentrum geopend. Een grote koffer met vilt en andere stoffen en de kinderen zijn erg enthousiast allerlei werkjes aan het maken. Zie de foto’s. In de opslagplaats is een bibliotheek gevestigd. Niet alleen boeken maar ook DVD’s. Compleet met uitleensysteem. Henny is aan het biljarten geslagen en ik ben door Cathay en Ploy meegetroond naar een van die schommelbankjes die niet meer schommelen want ze zijn vast gelast. We hebben daar op hun initiatief fotootjes zitten kijken op mijn toestel. Uiteraard ging het vooral over de jongens die op de foto’s stonden. Er is heel wat afgelachen. Nadat Cathay naar haar huis is gegaan hebben we samen zitten kijken naar het voetballen en volleyballen voor onze neus. De oudste jongens en meisjes waren aan het volleyen en drie knulletjes van diverse grootte waren aan het voetballen. Wat zijn die kinderen lenig, vlug en snel. Het kleinste jochie was de gehaaidste. Nam de bal tussen zijn enkels en ging staan springen onderwijl in de rondte draaiend. Je komt dan met geen mogelijkheid aan de bal. Ook maakte hij met de bal tussen zijn enkels een salto achterover en kwam keurig op zijn voeten terecht. De bal was hij midden in de lucht verloren, maar wat een souplesse.

We hebben allemaal een fantastische dag gehad.