18 mei, scouts

De badkamer is eindelijk klaar. Als iemand nog een oplossing weet om al dat zand van de vloer te krijgen (en dat weet men) zou hij zo in gebruik genomen kunnen worden. Ben denk ik iets te fanatiek geweest. Maar alle gemorste gips en beton zijn van de muren en de vloer. Morgen maar eens aan een van de kamers beginnen. Ik maak helaas geen acht uur per dag vol, maar alle beetjes helpen, denk ik maar.

Het is s’ woensdags blijkbaar boy- en girls scoutdag. Al diegenen die het betrof keurig netjes in uniform. Kousen met van die kwastjes, ik ben ook nog eens welp geweest. Toen Donny uit school kwam heb ik haar gevraagd of ze wilde poseren. Dat wilde ze wel. Donny heeft ook een zware stem, niet zo erg als Om. Ze wil de foto ook hebben, dus ga ik straks maar kijken of ik hem aan haar kan mailen. Daarna kwamen er nog vier boyscouts uit school die heb ik ook maar op de foto gezet. Ik zal morgen aan Shirley de namen vragen.

Er lopen hier minstens een drietal tweelingen rond. Twee meisjes, twee jongens en een gemengde tweeling. De meisjes heten First en Fern. Ik vraag me af wie het eerst geboren is. Fern schijnt een vlekje op haar voorhoofd te hebben. Die heb ik goede middag gewenst (en haar naam gevraagd) toen ze uit school kwam en ik de was had gedaan. Daarover straks meer. First kwam vanavond gewoon naast me zitten en daar heeft Maitaanee een foto van gemaakt. Maitaanee heeft vanavond met mijn fototoestel gespeeld. Officieel mag dat natuurlijk niet, maar het is zo leuk zo´n kind bezig te zien. Vinger voor de flitser en dan verbaasd zijn dat de foto is mislukt. Maar na twee keer voor doen had ze het door. Terwijl ze aan het video-en was de camera als een gek op en neer bewegen. Die moet ik nog bekijken maar dat is gewoon niks. Met de flits een foto van de maan maken. Heerlijk om te zien. Mote (moot) reed rondjes op haar fiets. Die heeft een bagagedrager en elke keer als ze langs de palen van het volleybalnet kwam, stapte er een ander kind achter op. Wat heeft die meid een rondjes gedraaid. Het volleybalnet is weggehaald en de palen staan naast elkaar aan de zijkant van het speelplein. Dat is in verband met het bouwverkeer dat op het speelplein moet afleveren en manoeuvreren. Wel jammer want nu is het na het diner erg rustig op het speelplein. Op het bankje schuin achter me zat Nun gitaar te spelen, of kreeg guitaarles van een van de jongens (verschil hoor ik toch niet). Mae Dar (Darwin House) liep rond het volleybalveld haar trainingsrondjes. Later gevolgd door drie grote jongens die ook nog allerlei ander oefeningen aan het doen waren. Manaw (manao) is vier en pas een paar weken in huis. Maar die is al helemaal ingeburgerd. Spreekt al een beetje Engels en is een echte wildebras. Zoent iedereen en het liefst op de mond. De grote meiden vinden zo’n kleintje natuurlijk prachtig dus er wordt met Manaw bij wijze van spreken gegooid, gesmeten, aan getrokken en liefkozend over haar bolletje geaaid. Ze vindt alles best. En gaat natuurlijk ook naar school, maar voor zo’n klein ding is de kleermakerij nog niet bezig geweest. Ze heeft een veel te grote rok aan en die is met kleine knoopjes aan haar blouse vast gemaakt. Zie de foto.

Ik ben hier nu een week en moet dus nodig aan de was. In voorgaande jaren was er altijd iemand van het team die zich over mijn was ontfermde. In Khon Kaen waren er machines die het allemaal zelf deden. Hier niet. Gelukkig heeft de wasvrouw (die s ’morgen bijverdiend door snoepwaren aan op weg naar school langskomende kinderen te slijten) me het allemaal voor gedaan. Ben benieuwd of het me volgende week zelf lukt. Ik kreeg een stoel, een glas ijskoud water, maar ik heb goed opgelet.

Direct na het eten stond Jam bij me bij de ingang van de eetzaal en Kerry vroeg belangstellend aan haar of ze flink bezig was haar Engels op te poetsen. Er zijn (vermoedelijk) sponsors die een kind de gelegenheid bieden om naar Amerika/Australië/Engeland te komen om het laatste jaar highschool in dat nieuwe land over te doen. Dit ter verbetering van de in Thailand aangeleerd Engelse taal. Jam houdt van taal, praat honderduit tegen haar huisgenootjes, maar een gesprek met mij is moeilijk. Meestal krijg ik alleen maar onverstaanbare klanken te horen. Net als bij Ploy. Terwijl ik met Nun (fourteen going on fifteen next month) wel een boom zou kunnen opzetten. Joopjang (joepjeng) is vorig jaar afgestudeerd aan de highschool en zit nu bijna een jaar in Amerika. Volgens Kerry begint ze nu beter te praten. JoopJang is geen extrovert type, dus dan wordt het al moeilijk voor zo’n kind. Jam gaat volgend jaar naar de laatste klas (grade 12) van de highschool en heeft daar bij Kerry blijkbaar naar geïnformeerd.

Zo ik ga die video eens bekijken en de fotootjes naar Donny en Maitaanee mailen. Oh ja, ik heb ook een paar video’s gemaakt, maar die kan ik niet plaatsen. Tijdelijk niet mogelijk volgens waarbenjij.nu.