Beton storten

Ineens stond ie er: de betonwagen. Blijven zou hij ook wel even, want hij was met zijn beide achterassen in de grond gezakt en wel bijna tot aan de assen. Helaas had hij de verkeerde mix bij zich. Een erg grove mix zodat wanneer je een glad oppervlak wil hebben (de vloer bijvoorbeeld) er nog gepleisterd moet worden. Dus bellen en bellen. Eind van het liedje: toch gebruiken, er komt nog een wagen met de afdeklaag. Dit beton zie je straks toch niet meer. Alleen nu moest er worden geïmproviseerd, niks langs kant van het te bouwen huis rijden en het beton er in laten lopen. Nee, alles met de kruiwagen en over de bekisting heen kiepen. Daar konden wij dus niet mee helpen.

We hebben het Gele Huis leeggehaald voor zover dat kon. Drie ritjes met de pick-up. Henny achter het stuur. Hij hield netjes links (tijdens die nog geen honderd meter), ontweek ook de niet aanwezige tegenliggers en bij het nemen van hobbels (de in- en uitgangen van de percelen) verloor hij ook geen lading. Angela en Pawinee zochten alle kleding en lappen uit. De was afdeling draaide weer even op volle toeren. Ook vuilniszakken vol met knuffels gingen en gaan de wasmachine in. De ventilatoren werden door Henny en Jenny schoongemaakt, de lege kleding bakken werden door Jenny schoon gespoten, kortom activiteiten zat. Oh, ja ik keek naar het betonstorten en in wat voor rare bochten men zich moest wringen om het beton op de juiste plek te krijgen. Ook heb ik al die werkers op een ijsje getrakteerd toen de ijscokar langs kwam.

Als je niet naar school wilt en DUS niet gaat, is zo’n evenement natuurlijk een verzetje. Dus de vijf 14, 15 en 16 jarige lastpakken zaten boven op de betonwagen, maar hielpen ook hier en daar mee. Zelfs zonder vragen. Henny en ik pakken samen een matras om van A naar B te brengen, zij nemen elk een matras. En dan is de klus gauw klaar. Er stond er ook eentje (Wasan) beton te trekken (te verdelen met een “dichtgelaste” hark, erg zwaar werk). Ook kruiwagen duwen met ophoog grond werd door hen gedaan. Toen de betonwagen, na geleegd te zijn, was vlot getrokken door een opgetrommelde collega betonwagen, heeft die bij het verlaten van het centrum op het gravel een spoor van aardkluiten achter gelaten. Geen gezicht, dus ik heb een kruiwagen gepakt en ben die kluiten gaan verzamelen. Ik kreeg eigenlijk gelijk assistentie van een van de jongens. Later verlegde hij zijn aandacht naar het voortduwen van de kruiwagen en liet hij het bukken en weer overeind komen aan mij over, maar goed hij deed wat. Even later kwam een collega van hem helpen rapen en was hij weer plotsklaps verdwenen.

Sai (meisje) was ook zo’n leuk schepsel. De toekomstige vloer wordt ondersteund door een dikke rand van beton, de fundering. Dus zolang de vloer er niet ligt (volgende betonwagen) dan kan je slootje springen over het pas gestorte beton. Als je dat dan doet met een gepikt paar schoenen waarin achter jouw hiel plaats is voor minstens nog zo’n hiel kun je raden wat er gebeurd: met een voet in het beton. Even later was ze weer aan het slootje springen, maar nu met haar eigen schoenen aan. Die vorige schoenen had ze ergens niet erg zichtbaar achter gelaten. In 2008 zei Wendy (het toenmalige Australische hoofd) dat de kinderen meesters waren in het verplaatsen van dingen. Sai onderstreepte dat nog eens. Ik vond die schoenen, heb rond gevraagd, maar weet nog steeds niet van wie ze zijn. Ik liet ze aan Sai zien. Ja dat kon toch zo niet, dus haalde ze op eigen initiatief een T-shirt (ik hoop dat het een oude lap was), wreef die even over de schoen en klaar!. Ik heb ze haar toen maar onder de kraan laten afspoelen. Beter een natte schoen dan een betonnen schoen aan je voet.

Als je ’s avonds aan een eettentje langs de stoep gaat eten, wordt er van je verwacht dat je na de snelle hap ook direct weer plaats maakt. Van het beperkte aantal uren dat de mensen gebruik maken om te eten moet je als standhouder zoveel mogelijk profiteren dus zoveel mogelijk klanten van eten voorzien. Er voor en er na je eettentje, tafeltjes en stoeltjes neer zetten en weer opruimen. Na het eten wensen wij als oude mannetjes even lekker uit te buiken en de dag aan onze gedachten voorbij laten gaan. Wat was er leuk, wat was niet zo goed en waar hebben we met volle teugen van genoten. Leuk dat Angela en Pawinee als hoogste leiding zelf de misschien al jaren dichte kratten met kleding en lappen uitzoeken. Grappig zo’n Sai en fijn dat die jongens toch wel eens de handen uit de mouwen steken. We hebben dus vanavond bij het Light House gegeten.