28 januari: Dutch BIKE Repair Shop - Reisverslag uit Phrae, Thailand van Adelbert Hesseling - WaarBenJij.nu 28 januari: Dutch BIKE Repair Shop - Reisverslag uit Phrae, Thailand van Adelbert Hesseling - WaarBenJij.nu

28 januari: Dutch BIKE Repair Shop

Door: Annette, Adelbert

Blijf op de hoogte en volg Adelbert

30 Januari 2017 | Thailand, Phrae

English version
Today we may choose opening the Dutch Bike Repair Shop or painting. We choose the DBRS. Visited the new school building, amused us with the kids and got my black suitcase back. Thanks

Samenvatting
Vandaag gekozen voor het repareren van fietsjes. Veel contact met kinderen gehad tijdens en na de maaltijden. Mijn koffertje is weer terug.

Die Hards
Vanmorgen na het ochtendritueel eerst een foto gemaakt vanuit mijn deur van Ban Meata Phrae. Vier gebouwen voor huisvesting van kinderen, een ziekenzaaltje, een eetzaal met aan de ene kant een keuken en aan de andere kant een opslagruimte en een wasserij waarvan de overdekte droogfaciliteit door ons in 2006 is betaald. Het rechtse gebouw is het kantoor waarvan het staal- en betonwerk ook door ons is betaald. Annette heeft toen zelf de chauffeur van de betonmolen betaald.

We konden kiezen: verven of fietsjes repareren. We hebben gekozen voor de heropening van de Dutch Bike Repair Shop. Om een uur of half negen kwam Sharon in haar kamerjas naar beneden om ons te wijzen waar de fietsen stonden en waar we ze konden repareren. Naast de garage is een onderkomen waar de Thai werknemers (bouwers/tuinlieden) gebruik van maken om hun potje te koken, relaxen doen ze in de guest room. Het bleek dat John de tafel en inrichting van de fietswerkplaats in 2015 hiernaartoe had ondergebracht. Er stonden weer tal van fietsen op onderhoud te wachten (23). We zijn daar tot vijf uur ´s middags mee bezig geweest. Bandjes oppompen, bandjes plakken, onderdelen vervangen door andere (oude) onderdelen van door ons niet meer te repareren fietsen (kannibaliseren heet dat), remmetjes herstellen, lekker vieze vingers en vieze kleren maken.

John is vanmorgen vanuit Phrae naar Phitsanulok gereden en Lisette en Ging vanuit LomSak om ervoor te zorgen dat ik mijn handbagage koffertje (met paspoort, geld en tickets) weer in mijn bezit krijg. Is gisteren in het taxibusje blijven staan (slordig).

Ontbeten hebben we in de Guest room, lunch en diner in de eetzaal waar 5 grote ronde tafels staan. Chompoo (8 jr, almost nine!) had Corrie uitgekozen als eetmaatje. Mai (5 jr) had Annette en ik zat tussen Mai en Fern (7 jr). Alle kinderen, ook de kleinsten spreken en verstaan goed Engels. Beter dan in LomSak. Ze worden hier dan ook opgevoed op Australisch Engelse (christelijke) wijze. Of dat juist is in een boeddhistisch Thaise omgeving waarin ze straks moet gaan functioneren, daar zet ik mijn vraagtekens bij. Aan onze tafel deelden Chompoo (de rijst) en Fern (het prutje) de lakens uit. Verordonneerde ook tot allemaal hand in hand bidden bij een tekst die door “iemand” werd uitgesproken (geen idee wie) en op een gegeven moment zei Chompoo dat we mochten aanvallen. Ook hielden ze het kleinere grut aan onze tafel in de gaten. Schepten hier en daar een bord wat voller. Leuk om te zien hoe ze voor elkaar en anderen zorgen. Na het eten haalden de kinderen de borden en het bestek op en werd de tafel door een van de kinderen met een doek schoon geveegd.

Vandaag ook even met Wen gepraat. Zij is de oudere zus van Nan in LomSak, heeft haar highschool diploma in 2014 gehaald en is toen gaan werken / studeren in Phrae. Volgende maand studeert ze af in logistiek management en heeft daarna een functie op de pas geopende school hier in Ban Meata Phrae. In 2011 hebben de twee zussen heel veel plezier gemaakt met mijn fototoestel. Gebeurt vaker, trachtten de kinderen vandaag ook te doen, maar dat jonge grut vertrouw ik mijn toestel nog niet toe. Vanavond trachtte Mai andere foto’s op mijn fototoestel te bekijken door over het scherm te vegen, als bij een i-pad. Mijn uitleg heeft ze niet begrepen.

Annette deelde de armbandjes uit die Vera vd Kruk voor de kinderen in Phrae heeft gemaakt. Er waren niet voor alle kinderen armbandjes, maar dat was niet zo erg. Annette wist ook niet dat er ruim veertig kinderen waren, maar de jongsten kunnen natuurlijk nog geen armbandjes om. Maar met veel plezier hebben ze de armbandjes omgedaan, en laten zien wie wat aan had. Reuze leuk!

Vanavond na hide en seek te hebben gespeeld met zo’n tien kleine kinderen (oh wat een lol hebben ze gehad) ben ik, na op adem te zijn gekomen, bezig met het bijwerken van de blog met veel hulp van Annette.

  • 30 Januari 2017 - 04:34

    Orrie Jongepier :

    Wat een gezellige foto,s weer bij het leuke verslag van Adelbert en Annette
    Jammer dat er niet meer reacties op komen uit de familie en kennissen .
    Ik ben er blij mee het scheelt mij weer mijn dagboek bijhoudend
    Nog even van de zon en de Thaien genieten ,ik heb een ijsje beloofd want ik heb het reuze naar mijn zin met het stel Wie gaat er volgend jaar weer mee????

  • 30 Januari 2017 - 09:39

    Mayke Frings:

    Wat leuk te lezen hoeveel succes jullie hebben de foto's er bij (vooral het verkeersbord) zijn verhelderend!
    Nog veel succes met de vele acties, kan helaas niet komen helpen.

  • 30 Januari 2017 - 15:54

    Annelies:

    Jeempy,23 kapotte fietsjes, das werk aan de winkel voor de dutchies!!
    Goed bezig hoor, leuke foto's weer, sommige dingen herken ik wel weer!
    Is het zwembad er nog?
    Tijd voor een beetje relaxen en afkoelen!
    Succes!!

  • 30 Januari 2017 - 18:49

    Adelbert Hesseling:

    Het zwembad is er nog, maaaaaaar ...... lek! John kan het lek niet vinden. Dus ALWEER geen zwemmen voor mij.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Adelbert

Welkom in mijn dagboek. Op deze manier kun je meegenieten van wat er met mij is gebeurd en in de komende tijd gaat gebeuren. We zouden met ons zessen in februari 2006 twee weken vrijwilligerswerk gaan doen in een kindertehuis in Thailand en vervolgens een week "afkicken" en een en ander zien van Thailand. Helaas is dat voor mij niet doorgegaan vanwege een niersteenaanval drie dagen voor vertrek. Van de reis in 2006 heb ik alleen het eindverslag laten staan. Uiteraard heb ik er wel een boek van laten maken. In februari 2008 ben ik met 8 mensen alsnog gegaan. In 2011 eveneens met 8 mensen en in 2012 alleen met Henny omdat we zo nodig het begin van de bouw van het nieuwe kindertehuis in Khon Kaen wilden meemaken. In 2013 zijn we met 4 mensen mee wezen bouwen in in 2014 gaan Henny en ik weer samen. In mijn schooltijd ben ik eens naar een voorlichtingsdag geweest voor vrijwilligers die dan naar de toen arme landen gingen. Maar ja, je moet nog (af)studeren, je ontmoet een leuk meisje en tegen de tijd dat dat over is, is je vrijwilligerszin ook gesmolten. Je moet in dienst; daar amuseer je je kostelijk en van daaruit gaat het gewone leven beginnen. Elke dag (met veel plezier) naar je werk, veel leuke (duik)vakanties gedurende dertig jaar. En dan nu eens dit. In het Streekblad (oktober of november 2005) stond een artikeltje waarin om vrijwilligers werd gevraagd voor een Thais kindertehuis. Waarom niet? Tijd zat. Bovendien heb ik Nieuwjaar 2006 iedereen leuke uitdagingen toegewenst en dat iedereen met veel plezier zou proberen die uitdagingen te volbrengen. Nou, dit is nou mijn uitdaging.

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 271
Totaal aantal bezoekers 246177

Voorgaande reizen:

07 Januari 2017 - 02 Februari 2017

2017 LomSak en Phrae

11 Mei 2016 - 23 Juni 2016

2016, Bill McMartin House, renovatie en verbouwing

13 Januari 2015 - 04 Februari 2015

2015 (ver)bouwen in LomSak

14 Januari 2014 - 06 Februari 2014

2014 Fase een completeren

23 Januari 2013 - 18 Februari 2013

2013 Nieuwe huisvesting voor hiv-besmette kinderen

12 Januari 2012 - 07 Februari 2012

Thailand 2012, Bouwvakker in Khon Kaen

Landen bezocht: