Woensdag 28 januari en donderdag 29 januari

Vanmorgen stond in de planning als zouden we in de keuken èn de kamer van Meaw de muren sauzen. In de keuken (maar ook in de kamer) zaten zoveel hoekjes en smalle stukjes dat veel kwastenwerk was en dat kost tijd. Om vier uur ’s middags moest de kamer van Meaw nog éénmaal worden gerold, maar dat maken we vanochtend wel af. Annette heeft het rollerwerk voor haar rekening genomen en ik samen met Annette het kwastenwerk. Lynn en Bev hebben zich weer met het hekwerk bezig gehouden, totdat ze de deur moesten doen. Toen stonden ze in de zon en gaven ze er de brui aan. In de tussentijd hebben ze ook maar het raamwerk mee geverfd: het zit vol met zakken!! Zonde van ons schuurwerk en voorzichtige meniewerk. Geen idee òf we dat gaan herstellen. Er is wel verf afbijt. Een jerrycan vol. Maar zoveel tijd hebben we niet meer, het is onze laatste werkdag hier in LomSak. Ik heb het even geprobeerd, maar ook met de verf afbijt wordt het er niet echt mooier op.

Annette is vandaag begonnen met het voor de laatste keer rollen van de kamer van Meaw. Die ziet er nu keurig uit (qua verfwerk dan, de rest is een zootje). Ik ben bij de nieuwbouw gaan kijken. Er wordt beton gestort vandaag. Wel drie wagens. Alle verankeringsputten zijn nu volgestort en ook de fundatierand van de overdekte speelplaats. De speelplaats zelf moet nog worden opgehoogd en daar moeten nog matten voor worden gevlochten, maar het is de bedoeling dat die volgende week wordt gestort. Daarna heb ik me gestort op het ijzerwerk in de hoogte. Die van kleur laten veranderen van menierood in geen idee wat voor kleur, iets geel-beigeachtig. Hij is speciaal gemengd. Annette heeft de rest van de dag de deuren voor de eerste keer in de lak gezet. Die van de toilet, de badkamer en het naaiatelier. Zowel de deuren als het hoge ijzerwerk moeten nog een keer een verfbeurt krijgen, maar dat is voor degene na ons.

Morgen vertrekken we naar Phrae. Met de bus van 13.30 uur vanuit LomSak. Kaartjes hoefden we niet van te voren te bestellen. Het is zo’n vier uur rijden. In Phrae worden we op het busstation opgehaald door Sharon. John heeft als klussen voor ons: schilderwerk en de reparatie van (kinder)fietsen. We zijn benieuwd.

Gisteravond zijn we als een dolle bezig geweest om een presentatie te maken van ons werk voor tijdens de dienst komende zondag in de Oase. Vandaar dat we geen tijd hadden een verslag te maken over alleen woensdag 28 januari. Vanuit Phrae willen we proberen via Skype een directe verbinding tot stand te brengen met de Oase. We weten al dat het internet in Phrae nou niet om over naar huis te schrijven valt, dus we hebben de presentatie zo in elkaar gezet dat Anton eventueel onze teksten kan uitspreken gedurende de vertoning van de foto’s en filmpjes. Het beeld en tekst materiaal is vanmorgen verstuurd en vanavond heb ik Skype contact gehad, waar zondag ook mee wordt gewerkt. Spannend hoor.

Mae Dar (spreek uit da) de Mae (verzorgster) van het Living Waters House komt ons de laatste dagen tijdens de SMOKO (koffiepauze) verwennen met een zelfgemaakte verrassing. Of dat komt omdat we haar meiden deze weken lekker in het zonnetje hebben gezet of ... geen idee. Ze komt dat brengen op een ovale schotel. Heel netjes. Gisteren heb ik die van de kruk laten glijden en dus is die nu gebroken. We hebben heel netjes onze excuses aangeboden en de dames hebben er erg om gelachen. Blijkbaar kan ik wel een potje/schoteltje bij haar breken. Toch is het hier geen Griekenland waar men na de maaltijd met borden gaat gooien.

Vanavond heeft Annette de hele bevolking van de eetzaal getrakteerd op ijs. Henny en ik hebben de ervaring dat dat heel moeilijk is te realiseren. Dus Annette had het goed doorgesproken met Kerry. Kerry had het doorgesproken met de ijsdame, Mae Aire, dus dat zou allemaal wel goed komen. Het was weer de Thai way. Ik heb vanmiddag aan Aire gevraagd hoe of wat, maar die geeft geen antwoord. Kijkt me alleen maar even aan en zegt “this evening”. Dan zeg ik ja en dat is dan het eind van het gesprek. Tijdens het gebed voor de maaltijd is er niets over gezegd. Dus ik heb het aan Jason gevraagd. Die gaf duidelijk aan dat hij zich daar niet mee wilde bemoeien. Maar met hulp van een aantal Mae’s hebben we toch ijs kunnen uitdelen. En de kinderen waren er blij mee.