Zondag 1 februari

Tegen alle verwachting in kan er vandaag gewoon worden gewerkt. Dus is de fietsenreparatie afdeling weer op volle sterkte van start gegaan. Eerst hebben we nog een paar fietsen hier naast de werkplaats gerepareerd en daarna zijn we wegenwachtje gaan spelen. Met de hoogstnoodzakelijke gereedschappen naar de huizen van de kinderen op zoek naar fietsen. Hier en daar wat banden opgepompt en een remmetje hersteld totdat een meisje ons beleefd kwam vertellen “You have to go to the church” en ons vastberaden meetroonde naar huisje nummer 1. Daar zaten een twintigtal kinderen met diverse verzorgsters. Gaat natuurlijk allemaal in het Thai. Er werd ongeveer gevochten door kinderen om bij mij of Annette op schoot te mogen zitten. De kinderen hebben een spelletje gedaan: met een rietje pluisballetjes doen voortbewegen over een bepaalde afstand. Zowaar in competitieverband. Daarna werd er een stuk uit de plaatjesbijbel voorgelezen en kregen ze allemaal een plaat om te kleuren. Er werd gekleurd en gekrast dat het een lieve lust was.

Na de lunch is Annette schilderijtjes gaan ophangen in de eetzaal. Na drie maal heen en weer lopen had ze alle noodzakelijke materialen (holle wand, geen goede pluggen, cementen wand, geen goede boormachine etc). Drie schilderijtjes opgehangen en klaar. Klaar? De hele wand moet vol dus morgenochtend voor we vertrekken om 12.00 uur (bus vertrekt om 13.00 uur) kunnen we daaraan verder. Ikzelf ben Barry (de Australische vrijwilliger) gaan helpen met de bouw. Hij had nog een rijtje van ca 10 stenen te metselen en daarna moest hij wachten op John voor verdere instructies. Ik mocht gaan opperen. Stenen sjouwen van de linkerkant van de school, die tot op raamhoogte was gemetseld, naar de rechterkant van de school, waar nog maar een rijtje stenen lag. Uiteraard onder de brandende zon. Om 15.00 uur hebben we er de brui aan gegeven. Barry was al lang klaar met metselen en het afwerken van de naden/voegen en was mij komen helpen met sjouwen. Eerst op de schommelbank uitgerust en daarna lekker gedoucht.

Een sponsor was haar sponsorkind kwijtgeraakt: oud genoeg om op eigen benen te staan en die was terug naar zijn vader. Ze had een nieuw kind aangeboden gekregen. En wilde graag weten of het net zo’n lief jongetje was als op de foto die ze toegestuurd had gekregen. Tijdens de lunch al geïnformeerd naar Peter. Bleek baby Peter te zijn en die woont in huisje 2, waar we gisteren de hummel uitbraak meemaakten. Petertje kreeg eerst een schone broek en vond de bril van Annette maar niks en ook dat geflits van mijn fototoestel bracht een zee van traantjes teweeg. Uiteindelijk kwam hij tot rust op de armen van een van zijn verzorgsters. De fotootjes gaan zsm naar de sponsor.

Een van de kinderen bleek jarig te zijn en kreeg een heuse verjaardagstaart aangeboden, gebakken door Sharon Dunk in de vorm van een sprookjeskoets. Mag ook wel voor een kindje van 10 jaar. Daarnaast werd ze toegezongen en kreeg ze een grote roze teddybeer. Het was haar eerste verjaardag hier en dus allemaal erg indrukwekkend. Zo indrukwekkend dat ze op een bepaald moment ‘happy birthday’ voor haarzelf aan het zingen was!

Om 16.00 uur hebben we Skype aangezet en hebben we grote delen van de dienst in de Oase kerk in Meerzicht, Zoetermeer meegemaakt. We hadden een prachtig scherp beeld, het geluid was wat over gemoduleerd, dus niet altijd te verstaan. Ons hele verhaal is goed gegaan. We hopen op positieve gevolgen op de bankrekening....

Een achttal kinderen was zo tegen vijven weer aan het vissen. Een meisje had de haak in de zoom van haar jurkje geslagen en Annette heeft haar bevrijd. Later zag ik in een klein emmertje een flinke vis naar adem happen. Zo’n vis die we de laatste avond in LomSak op het bord hadden. Een tilapia vertelde Annette me net.

We zijn uitgenodigd om vanavond naar de nachtmarkt in Phrae te gaan. Annette zag zich al helemaal te buiten gaan aan allerlei Thaise artikelen voor ons winkeltje. Helaas was de autosleutel zoek (in John’s broekzak in Bangkok misschien??). Dus zijn we hier thuis gebleven. Consequentie was dat er voor ons geen eten gekookt was, want dat zouden we op de nachtmarkt doen. Dus werd er nog extra gekookt, en lekker dat het was! Dat vergoedde veel!

Strakjes naar onze huisjes lopen. Gelukkig is het bijna volle maan en kunnen we de weg vinden, want verlichting is hier erg schaars.