Maandag 2 februari

Voelde vandaag niet als een droeve dag. OK het is natuurlijk vandaag afscheid nemen van de House of Mercy Foundation, afscheid van alle bekenden, veel dagen van naar vermogen hard werken om zoveel mogelijk voor hen te betekenen. We zijn beiden moe en hadden vanmorgen eigenlijk geen zin om wat dan ook te gaan doen. Annette is toch maar gaan helpen met kleding uitzoeken (je moet toch wat, nietwaar). Ik ben John gaan zoeken want die liep te klagen over een riool dat verstopt zat. Toen ik John vond, had hij het net opgelost (hoera).

Op mijn zoektocht kwam ik de kleuter/peuterklas tegen. De school is hier “aan huis” en vindt plaats in huisje 1. Deze kinderen kregen buiten les. Ze kregen ochtendgymnastiek. Ze letten niet erg op. Maar het zijn ook van die ukkies. Daarna was het schrijfles, allemaal in een rijtje en ze kregen een héél krijtje dat bij de eerste aanraking met de grond natuurlijk in tweeën brak. Verschrikt gezicht, maar de verzorgster was er niet boos om. Uit een doos pakten ze een willekeurige letter uit ons alfabet en die moesten ze omtrekken en tot slot het resultaat bekijken. De meeste kinderen hebben daar de motoriek nog niet voor. Een handje op de letter en met de andere hand met het krijtje om de letter. De letter verschoof natuurlijk zo gauw het krijtje de letter raakte, of de bochten werden veeeeeel groter gemaakt. Ik heb een meisje geholpen door de letter vast te houden, het ging toen veel beter. Leuk om te zien. Toen moesten ze vanuit een op de grond getekende cirkel een balletje in een wasmand gooien. Gemist? Dan de bal ophalen. Met veel plezier en onder luide aanmoedigingskreten van de Mae deden ze flink hun best. Wat ze in me zien weet ik niet maar veel van dat grut komt juichend op me af: “daddy, daddy, daddy”.

Om 12 uur hebben we snel vooraf gegeten en daarna heeft Sharon ons in Phrae op de bus gezet. Een meisje kwam vragen “Why do you eat now?”. “We are going”. Maar dat snapte ze niet. Wíj gingen weg en zíj gingen eten. Het was een VIP bus, dus ruime zitplaatsen, twee aan de ene zijde en eentje aan de andere. Ruim pad ook er tussen in. We kregen een watertje en een pak koekjes. Bovendien gewassen ramen dus een prachtig uitzicht. Ook nog een airco waarmee ze ons wilden invriezen (12 graden) maar dat is niet gelukt. Zo koud voelde het niet aan. Twee jaar geleden hebben we met een bioloog ook in deze omgeving rondgereden en het is uiteraard nog steeds fantastisch mooi. THB 300 pp (€ 7,50) voor vier uur bussen met verzorging en een verfrissend doekje bij het uitstappen. Taxi gecharterd en die heeft ons keurig bij het hotel afgezet na een aantal keren het hotel gebeld te hebben. We zitten in het oude centrum, allemaal heel smalle straatjes. Was voor de chauffeur en voor ons dat we er voor het eerst kwamen.

Vanavond zijn we naar de nightmarket geweest en na afloop moest Annette nodig een ATM plunderen. Het Mercy-winkeltje is weer flink gevuld. We hebben er in de foodcourt gegeten. Weer lekker Thais en niet meer kinderthais.