Dagje uit

Verkorte versie
Vandaag nemen we de jongedames van het Living Water House mee uit. We gebruiken een minivan van de school met chauffeur. We gaan naar het Sweet Tamarind Festival in Phetchabun, dan naar Swensen's in de Tesco-Lotus en doen daar ook boodschappen. Vervolgens rijden we naar Lom Sak voor de Koreaanse BBQ en daarna terug naar het centrum. Kinderen afleveren en naar Pawineees huis voor een Aussie feessie. Daar aangekomen bleek het Aussie feest al te zijn afgelopen.

Die hards
We zitten nu al weer in Khon Kaen en hebben zojuist via Henny zijn laptop het bericht van Bangkok naar Lom Sak kunnen uploaden. Dat werkt dus. Volgende poging zal zijn om foto's te uploaden.

De Aussie builders komen dit weekend ook naar Lom Sak, kunnen we mooi mee terug naar de bouwplaats. Hebben we alles geboekt en geregeld, gaan de Aussies toch weer een feest organiseren. 26 januari is Australia Day, zeg maar de dag dat Australie is gesticht (door de Britten) en dat moet gevierd worden. En aangezien Kerry een Australische is, wilde die naar dat feest en was ik mijn (haar) auto en natuurlijk haarzelf als chauffeuse kwijt. Een busje huren is dan een mogelijkheid, maar Kerry heeft in overleg met Pawinee geregeld dat ik een minivan van de school mag gebruiken met chauffeur. Kost wel een donatie aan de school. Gelukkig gaat de zon nog steeds voor niets op.

Henny en ik zijn om half acht aangeschoven aan de tafel van het Living Water House voor het ontbijt. Annette heeft het cadeau namens het koor Vocapella overhandigd aan een heel verlegen jochie, Nam Phu. Hij wilde dolgraag een scooter, jochie van 6 jaar. De scooter blijkt dus een opvouwstep te zijn. Hij was superblij. Ook de foto van het koor werd van boven tot onder bekeken. Daarna was het de beurt aan Maytaanee die van Jose Koebrugge (en leerlingen) twee paar schoenen kreeg. Zwarte voor school en witte gympen. Apetrots natuurlijk!
Om een uur komt de minivan voorrijden. Vorig jaar hebben Henny en ik alle meiden voorzien van een cadeautje. Bij eentje was dat verkeerd gegaan. Zij kreeg het cadeautje van een ander en die wilde niet ruilen. Gelukkig hadden we een overschot, dus dan kon toen makkelijk worden opgelost. Om dat soort ongein te voorkomen, heb ik besloten de jongedames extra zakgeld te geven. Na een hoop geknoei om het verslag Bangkok - Lom Sak op de site te krijgen, samen met Kerry de enveloppen uitgedeeld en verteld wat we gingen doen. Of dat al was gecommuniceerd? Ik krijg er geen hoogte van. Vier jongedames zaten nog op school want die moesten voor tests worden klaargestoomd. Gelukkig stonden ze wel om een uur bij de minivan.

Om iets na enen ingestapt. Met zijn zestienen in een twaalfpersoons busje. Dat geeft dus al een hoop jolijt. De chauffeur (spreekt alleen Thai) wist de weg, die zorg van vorig jaar hadden we dus niet meer. Toch maar Mae Tip naast de chauffeur gezet samen met Mai (11 jaar en spreekt beter Engels dan haar Mae). Konden die in het Thais nog aanwijzingen geven. Na een voorspoedige tocht met veel gelach zijn we op de juiste plek in Phetchabun aangekomen. Tijd afgesproken en we zijn het festivalterrein opgegaan. Jam en Ploy bleven bij mij lopen. Om en Boo-Ay liepen met Henny en Annette mee en de rest liep voor ons uit. Op een gegeven moment ging de rest linksaf en wij rechtdoor. Eerst waren er allerlei landbouwproducten die werden getoond waaronder tractoren en auto's(!). Later werd het op het echte festivalterrein schiettenten, pijltjes gooien op ballonnen, gokken (Thai zijn gokverslaafd) en talloze verkooptentjes van snoep tot kleding en limonade tot haarspelden. Het was hartstikke leuk om die meiden (11 tot 15 jaar) voor je uit te zien lopen. Hier kijken, daar proberen, shirtjes kijken (ze hebben er allemaal een gekocht, Henny zei onmiddellijk die hebben ze morgen in de kerk aan), hier samen overleggen, daar nog eens de mening van een ander vragen. Daar oorbellen kopen (drie voor THB 100 = 2,50 euro) en het uitzoeken van de eerste was al een probleem, hangertjes, sjaaltjes, etc. Af en toe werd wat gekocht. Alles verpakt in plastic tasjes. Allemaal tasjes in tasjes en aan de pols. De meeste kinderen hadden hun geldzak om de nek hangen en zo te zien waren ze erg handig met in de portemonnee graaien en toch alle tasjes om die ene pols te houden. Leuke hobby, meisjes kijken. Verder waren er tenminste twee tentjes die vol hingen met allerlei (plastic) wapens. Vreemd om dat zo te zien, terwijl je weet dat het in Amerika een hot item is. Tussen de tenten door veel festivalgangers, maar ook voorzichtig rijdende motorfietsen, vrachtautootjes en motoren met zijspan als rijdende verkooptentjes. Dat past allemaal onder de overkappingen van de marktkraampjes en opgezette parasols. Annette heeft het viertal en ons op een drankje getracteerd. Tegen het eind van de tijd kwamen we zo hier en daar de anderen weer tegen. Corrie was aangehaakt door Gaan, Mae Tip had er ook een paar om zich heen en allemaal met zakken nieuw gekocht spul. Henny trakteerde het viertal op een rondje pijltjes werpen op ballonnen, maar twee hebben dat gedaan, de anderen hebben hun extra geld vergokt aan zo'n lootjestrekstand. Ploy heeft daar nog een glas mee gewonnen. Bij de auto gekomen op weg naar de Tesco-Lotus.

Tesco-Lotus is een mall met een bioscoop, een food court, een Swensen's, talloze andere zaakjes en een hele grote supermarkt met fruit tot meubelen, TV's en kleren. We moesten daar zijn om fruit te kopen voor de chocolade fondue van zondag. Kerry raadde me aan om dat niet op het festivalterrein te doen maar in de Tesco-Lotus. Maar als je daar toch bent ... en de meiden vonden daar vorig jaar het ijs ook zo lekker (en wij ook)... Dus hebben we eerst een ijs(je) gegeten bij Swensen's. Met een beetje proppen pasten we allemaal op een bankje achter in de zaal. Allemaal een ijsje uitzoeken en lekker smikkelen. Ook nu kwam het hele span weer om mij heen staan bij het afrekenen. Of dat nou een Thaise gewoonte is, weet ik niet. Maar de ijsboer was tevreden en ik ook. Samen met Henny en Annette het fruit gehaald voor de choco BBQ. De rest zwierf door de supermarkt en besteedde haar geld aan voornamelijk snoep. We staan op het punt uit eten te gaan en een paar meisjes kopen eerst nog een hotdog. Vorig jaar kwamen ze met twee volle boodschappenkarren met een kop erop weer uit de supermarkt. Nu bleef het allemaal handwerk. De afgesproken tijd werd met ongeveer een half uur overschreden. Op weg naar Lom Sak voor het laatste deel, de Koreaanse barbecue.

Daar aangekomen bleek er nog een lange tafel beschikbaar te zijn zodat we met zijn zestienen aan een tafel konden zitten. Op een Koreaanse BBQ kun je zowel fonduen (koken) als barbecuen op hetzelfde apparaat. In onze tafel zaten vier gaten en daar wordt een vuurkorf ingehangen en daarboven een soort grote sinaasappelpers. In het sapgedeelte komt de bouillon en in het uitpersgedeelte zitten gleuven in plaats van ribbels: de BBQ. Annette heeft zich laten verwennen door Mae Tip, Henny is verwend door Om, Corrie door Gaan en ik door Bow en Ploy. Het is onbeperkt eten. Kooltjes worden bijgevuld evenals de bouillon en de flessen limonade. Vlees en groente haal je zelf. Ik heb een bordje gehaald en deels heeft Ploy dat nog voor me klaar gemaakt. Bow zat me compleet vet te mesten. Ze zei er ook nog de Thaise namen bij: oor in en oor uit. Ik voelde me een beetje Hansje uit Hans en Grietje. Maar het was reuze gezellig en de dametjes hebben zich opperbest vermaakt. Tegen het einde heb ik door de chauffeur een groepsfoto laten maken met mijn eigen toestel. Per slot was dit het diner dat ik voor mijn 65ste verjaardag van mijn broers en zussen heb gekregen. Jongens, hartstikke bedankt, ik heb nog 20 euro over! Rond negen uur waren we weer thuis. Talloze omhelzingen natuuurlijk. Ben van mijn leven nog niet zoveel omhelsd. Bij het binnenrijden van het centrum zagen we Aussies de huizen binnen gaan. We hoefden niet meer naar Pawinee, het feest was blijkbaar al over.

Gaaf daggie